Hayalimiz gerçek oldu...
Uçurtmalarımız
uçuyor...
FIRAT’IN ÇOCUKLARI
Şubat ayı ortaları.Salına salına akan ve suyunun yazın bile buz gibi olduğu söylenen,adına türküler yakılan Fırat’ın yanı başından,atamamın yapıldığı okuluma doğru ilerlemekteyim.Hemen karşı taraf Birecik,bu taraf Karkamış.İki taraf farklı şehir.Arabada genç öğretmenlerimle sohbet ederken büyük bir tel örgülü kafesle karşılaşıyorum.Fırat’ın kenarında mülteciler için kurulmuş büyük bir çadır kafes,yani çadır kent.Yükselen duvarların üstünde,telleri saran mavi renkte çadırlar,Fırat’ın maviliğiyle,özgürlüğüyle dalga geçiyor adeta.’’Ben de gökyüzü kadar ,senin kadar maviyim ama özgür değil sizin gibi benim altımda yaşayanlar’’diyerek.Kampa girip çıkan insanları görüyorum telaşlılar.Aklıma çocuklar geliyor hemen.Acaba diyorum,yeni tanışacağım öğrencilerim gibi midir onlar da? Savaşın çocukları ne yapar Fırat’ın kenarında?Çadırlarda…
Günlerce aynı yolu gidip geliyorum.Aklımda Fırat’ın Çocukları.Üç bin çocuk yaşıyormuş çadırlarda aileleriyle birlikte.Ve orada geçiyormuş tüm zamanları iki yıldan beri.Son on yılda savaşlarda iki milyona çocuğun öldüğünü,dört milyon çocuğun sakat,bir milyon çocuğun ise öksüz kaldığını,on iki milyon çocuğun ise evlerinden uzakta,kamplarda yaşamakta olduğunu öğreniyorum.Üç bin çocuk.Onların bir parçası.ölenlerin,sakat ve öksüz kalanların,yurtlarından uzakta kalanların bir parçası.
Bizim gibi dışarıdakiler için devam ediyor hayat.Yanı başımızda özgürce akıyor Fırat.Bölgede bir şenlik olsa diyorum,inadına savaşların.Barışı temsil etsin,özgürlüğü müjdelesin.Gökyüzünde kuşlar sembol olsun,gökkuşağının renkleriyle dolsun ve Fırat’ın maviliğinde özgürlüğe koşsun.Adı, uçurtma olsun…uçsun uçsuz bucaksız ülkelere…Belki de götürür savaşın çocuklarının dileklerini, hasretlerini kendilerinden uzaktakilere…
Projemizi sunduğumuz büyüklerimiz,şenlik için onay verdiler.Şimdi hummalı bir çalışmayla Mayıs ortasında,tüm belde ve köylerden,öğrenci ve ailelerinin birlikte katılacağı uçurtma şenliğimiz olacak.Bu arada unutmadık.Fırat’ın kenarını.Orası da artık bizim bir yanımız.Çocukları,çocuklarımız.Üç binini de değil ama alabildiğimiz kadarını alacağız yanımıza.Birlikte uçuracağız uçurtmalarımızı…
Kampın tellerindeki mavi renk çadırlara inat,bir gün bile olsa Fırat’ın ve gökyüzünün maviliğinde buluşturacağız onları.Çünkü onlar da dünyadaki her çocuk gibi, FIRAT’IN ÇOCUKLARI… nelyas
