18.yılımı çalışıyorum.Halen bu meslekte profesyonelleştiğimi düşünmüyorum.Çocuklar gittikçe bozuluyor.Hadsiz velileri de cabası.Zaten o çocukların öyle olmasının da sebebi çoğunlukla onlar.Öğretmenliğin bana uygun olmadığını biliyorum ama tek maaşla geçinmemiz çok zor.15 senede anca yeni bir araba alabildik.Onun kredisini ödüyoruz.Evimiz kira.büyükşehirde oturuyoruz.Eşim sonuçta çalışan eş istediği için benimle evlendi.sonradan ev hanımı olursam bana bakmak zorunda değil.Ona karşı da sorumluyum ,çalışmaya mecburum.Ancak hiç bu kadar çaresiz hissetmemiştim kendimi.Şurda doktorun biri dese ki kansersin çok az zamanın kaldı.Neredeyse zil takıp oynayacağım artık huzura ereceğim diye.
Ay öğretmenim çok yorulmuşsunuz , umarım haftasonu dinlenir rahatlarsınız. Kötü hastalık çağırmayın , en yakınımdan yaşadığım için biliyorum çok zor . Rabbim esirgesin .
Şöyle düşünün bu çocuklar bana geldiyse, bunlarla ancak başedebilirim , bu çocukların bana, benim ilgime , benim öğretmenliğime ihtiyaçları var , yoksa Rabbim bizi denk düşürmezdi ( taşıyamayacağım yükü vermez çünkü)
Ben geçen hafta okulda ağladım hocam , kimse susturamadı 😅 tükendim . Bir kızımızla başedemedim , yardım istedim idareden , rehberlikten. Çok şükür biraz rahatladım .
O yorgunluğa cuma tam gün okulda ara vermeden nöbet - ders yaptım , artık sonlara doğru bayılırsam birkaç gün dinlerim belki dedim 🥹
Bu hafta daha iyiyim hocam, şuan hastayım boğazlar şiş, dün ateşim vardı ama alışıyorum çocuklara .
Alışırız hocam , onca yıllık deneyim . Bunu da hallederiz. Yeter ki sağlığımız olsun .
İyi olun 💐
