Hocam inanmayacaksınız belki pis bir hastalığa yakalandım.İki gün önce kemoterapi aldım ve ayakta duracak halim yokken tüm kalan enerjimi öğlenci olan çocuğum eve gelince onun ödevlerine saklamak için uğraşırken karşıma böyle bir ödev çıkınca, yemin ederim hırsımdan ağlamak geliyor içimden.Acılarımla ayakta kalmaya çalışarak ödev yapılsın diye direnmeye çalışan ben bu ciddiyetsizliğe ne yapacağımı şaşırdım.Biz bunun için mi çırpınıyoruz:( Ben şimdi nasıl diyeyim çocuğuma "hadi kızım ödevini kendi kendine yapmaya çalış"
(( Kusura bakmayın bir yandan öfkemi kusuyorum ama bari sorunun cevabını bulsak:(( Üzüldüğüme değse bari:(