1. Sınıfta İlk Gün

 zor bi haftaydı, Çocuklar okul korkanlar şımaranlar bağırıp çağıranlar Haftaya Allah kerim

en mantıklısı kurban bayramı sonrasına kadar uyum sürecini uygulamak sonra duruma göre ya uyum sürecini sonlandıracağız ya da devam edeceğiz biraz daha...uzadıkça iyi olanlar daha da sıkılıyor..

sayın zümrelerim ,geçen hafta ben sınıfımdaki bütün çocukların evlerine gittim aileleri hakkında bilgi sahibi oldum ekonomik,kültürel vb.ayrıc aileleri ve öğrenci ile resimler çektirdim uyum sürecinin 2.ve 3.günlerinde bu işleri yaptım diğer günlerde çocuklarda uyum sıkıntısı kalmadı çocuklarda çok mutlu oldu onların dünyasında öğretmenin evlerine gitmesi çok önemli bir olay veli öğretmen ve öğrenci diyaloğu açısından çok önemli çekilen resimleri de ileride hatıra olarak kalır ayrıca velilerde çok mutlu oldular size okulda söyleyemedikleri sorunları varsa dinleme fırsatı da oluyor  daha önceki sınıfımda da yapmıştım 4 yıl faydasını gördüm yapmak isteyenler için tam zamanı geç kalınmış değil çok yararlı oluyor.. paylaşayım istedim

öğrenci aile formu veya gözlem formu da doldurabilişiniz ekonomik durum ,sağlık durumu vb.konuları içeren sorular

Birçok kişiye sorulsa sanıyorum hayatta en çok etkilendikleri kişinin ilkokul ögretmenleri oldugunu söyler.
Ve okula başladıkları ilk gün .

1. okuttugum yıl sınıfı olabildigince çok süslerim,ufak tefek hediyeler dağıtırım,
onları o gün mutlu biçimde evlerine göndermeye çalışırım ki ertesi gün koşa koşa okula gelsinler

 O gün sınıfta olan velilerimizi de unutmayalım onlara da olumlu mesajlar vermek lazım
Dogru yerdesiniz ve çocuklarınız artık bana emanet
İyi çalışmalar arkadaşlar..

Benim gecen sene aglayan bir ogrencim vardı. ilk gun hep agladi. Boyle ogrencileriniz olursa ne olursa onu da uyumda yer aldiginiz oyunlara sarkilara etkinliklere katmaya calisin ve rehber ogretmeninizle koordinasyon icinde olun. Ben rehber ogretmenimizin cok faydasini gordum

Sakın olun,samimi ve güler yüzlü olun.O günün etkinliklerine hazırlıklı olun.Elinizde kuklanız eğlenceli etkinlikleriniz olsun.güzelce oynayın ve oynatın.Veliyede açık olun size güven duymasını sağlamaya calışın.şimdiden kolay gelsin

Arkadaşlar ilk gün hazırlıklı olun..Öğrencilerin gözünde ilk gün sınıf ortamının ve sizin bırakacağınız imaj çok önemli..Sınıfı mümkünse  23 Nisan öncesi olduğu gibi süsleyin,çocuklara-şeker,çikolata ya da bunları sağlıksız buluyorsanız daha farklı türden küçük hediyeler hazırlayın.Ben geçen yıl kuruyemiş poşetleri içine renkli leblebi şekerler, kekler ve topitop koymuştum,çok hoşlarına gitmişti. Okulu gezdirin,bahçede bolca oyunlar oynatın. Şimdiden farklı oyunlar öğrenmenizde fayda var derim.Ayrıca çocuklar topla oyun oynamaktan hoşlanıyorlar. İlk haftadan itibaren kuralları yerleştirmeye başlayın.Beslenmelerini  yaparlarken onlarla zaman geçirin. Veliye gelince...Veliler çok iyi gözlem yapıyorlar,ilk haftalar çocukları için gösterdiğiniz çaba onlarla sağlam ilişkiler kurmanıza yardımcı oluyor.

Okulun İlk Günü

Heyecanlı minik kalpler

Ana rahmine düştü bir bebek,

Heyecan var kalplerde.
 
Önce bir sıcak ana karnında, sonra yine en sıcak yer ana kucağında, sonra sallanan bir beşik…
 
Şimdi de okul sıraları...
 
Maceralı bir hayat yolculuğunun en önemli anları…
 
Bir çocuk hızla hayata atılırken neler gelip geçer o kocaman kalbinden?
 
En sevdiği oyuncağını evde bırakıp, yeni heyecanların kucağında, kanatsız bir melek yüzündeki tebessümün adı…
 
Işıl ışıl parlıyor güzel gözler, eller bir orda bir burada, yerinde duramıyor heyecandan minik bedeni…
 
Soruların ardı arkası kesilmez, kendisine verilen cevapları dikkatlice dinler ve kaydeder o kocaman hafızasına…
 
Çocukların okula başlamalarının ilk yılı çok önemlidir. Veliler içinde, öğrenciler içinde kaygının, sevincin, heyecanın, soru işaretlerinin, beklentilerin birbirine karıştığı bir durumdur.
 
Her ne sıkıntı olursa olsun kaçırılmaması gereken özel anlar vardır ya… Bir çocuğun okula ilk hazırlıkları ve okulun günü, O’nu izlemekten daha güzel ne olabilir.
 
O’nun gözlerindeki binlerce ateş böceğinin dansı,
 
O’nun gözlerindeki gökkuşağı renklerinin yansıması,
 
Kim bilir neler geçiyor aklından, neleri saklıyor içinde, neleri düşünüyor, söylemediği, anlatmadığı kendine sakladığı neler var derinliklerinde…
 
Kaygıları, bekledikleri, korkuları, sevinci, heyecanı…
 
Çocuklar için okulun ilk yılı genellikle yeni ve farklı arkadaşları, öğretmeni, cici okul aksesuarlarını, servise binmeyi çağrıştırır. Okul çantası, boyama kalemleri, kokulu silgiler, renkli defterler Onlar için önemlidir.
 
Çocuklar müdür, sıra, ödev vb kavramları bilemeyebilirler, onlara sınıflarını önceden gezdirmek, farklı kavramları kısaca tanıtmak, kendi sınıfına alışmasına yardımcı olmak gerekir.
 
Bu dönemde ebeveynler olarak daha ılımlı, daha empatik ve yumuşak olmalıyız. Hepimizin farklı öğretmenleri olmuştur okul yaşantımızda çoğunu da hatırlamayız ama ilkokul öğretmenimizi hiç birimiz unutmayız. İlk öğretmen, ilk öğreten O’nun dünyasında önemli bir yerde bulunur. Çocuklar ilk öğretmenlerinin kötü davranışlarını asla unutmazlar. Bu ve benzeri sebeplerden dolayı ilk öğretmen çok önemlidir.
 
Neler Yapabiliriz?
Çocuğunuzda hissettiğiniz bir kaygı varsa kaygının ne olduğunu saptamak (üzerine gitmeden)
Bu kaygıları gidermek için Onunla konuşmak, kaygılarının yersiz olduğunu ispatlamak
Öğretmeni ile iletişim halinde olmak, çocukla öğretmen arasında köprü görevi kurmak
Çocuğun ya da ailenin özel durumları varsa (sağlık sorunu, kişisel sorunlar vb) mutlaka öğretmenine bilgi vermek, açıklama yapmak,
Onun yerine kendimizi koyarak, heyecanına ortak olmak, hisleri paylaşmak,
Emir kiplerinden uzak durmak, “Yap!” “Et!” yerine “Yapalım”, “Böyle yaparsak daha güzel olur.” gibi olumlu cümlelerle olumlu ve açıklayıcı yaklaşım tercih etmeliyiz.
Çocuklarımız okul, ödev ya da öğretmenleri ile korkutmak son derece hatalı bir tutumdur. Çocuklar öğretmenlerini ciddiye alırlar, bu durumu evdeyken kullanmak sağlıksız bir tutumdur. “Yemeğini yemezsen öğretmenine söylerim!” demek öğrenciyi okulundan ya da öğretmeninden soğutabilir.
Okul başlamadan önce, çocuğa okulu ve sınıfını gezdirmeliyiz.
Vedalaşmaları gayet doğal ve kısa tutmalıyız.
Çocuğun sosyalleşmesine yardımcı olmalıyız.
Okul bitiminde evde kendisini karşılayacak birileri olduğunu hatırlatmalıyız.
Cesaretlendirmeli, özgüvenini arttırmalıyız.
Okul dönüşü yaptıklarını ve düşüncelerini anlatmasına ortam sağlamalıyız ve en önemlisi O’nun sözünü kesmeden mükemmel bir dinleyici olmalıyız. Çocuk her düşündüğünü ve her başına geleni anne ve babasına çekinmeden rahatça söyleyebilmeli.
Zaman hızla akıp geçiyor daha dün anne karnında, beşiğinde, kucağımızda minik bir yavru iken şimdi okullu oldu, okula gidecek… Allah bütün çocukları korusun. Işıldayan gözler hiç solmasın, gülen yüzler hiç ağlamasın…
 
Özgüveni yüksek, kendilerini ifade edebilen, mutlu bireyler olmaları ümidi,
 
Neşe dolu, mutluluk dolu bir eğitim öğretim yılı olması dileğiyle…

Elif ÇINAR

ben de heyecanla okulun açılmasını bekliyorum.Merak ediyorum.Nasıl da tatlı oluyorlar.Meraklı gözlerle sana odaklanıyorlar.Aileleri sizi tanımaya çalışıyorlar.İnşallah anlaşabileceğimiz velilerimiz olur.

İlk gün hâlâ yâdımda ise önemli bir gün öğrenciler için.

ilk gün,hepsiyle tek tek sohbet edip bol bol iltifat ederim ;)Sürekli gülümser,espri yapar,oyun oynarız falan..İlk gün dışında,ilk haftalar bu böyle devam eder.Sert ve  sinirli olmam.Emir cümleleriyle baskı altına almaya çalışmam.Kısaca okulu ve kendimi sevdirmeye çalışırım.

Hediye vermek ve sınıfı süslemek de  iyi fikirmiş bunu da deneyeyim bundan sonra.

Öğrencilerin ismini kolayca öğrenmeyi sağlayan bir oyun.Drama kursu çalışmasıdır.Drama öğretmenimiz Songül SAPMAZ'a teşekkürlerimle paylaşıyorum arkadaşlar.

Ayrıca geçen yıl birinci sınıf okutacağımı düşünerek arama yaparken bulduğum 6-7 yaş çocuğun özellikleri adlı belge.
"Harikulade"arkadaşımız paylaşmış, kendisine teşekkürlerimle.

Tüm yeni başlayan öğrenciler ve aynı heyecanı taşıyan öğretmen arkadaşlarım için gönüllerine göre bir eğitim öğretim yılı olmasını diliyorum

Okula Gitmeyeceğim

Okula gitmeyeceğim. Çünkü çok uykum var. Üşüyorum. Okulda kimse beni sevmiyor.
Okula gitmeyeceğim. Çünkü orada iki çocuk var. Benden büyükler. Benden daha kuvvetliler. Ben yanlarından geçerken ellerini açıyorlar, böyle yolumu kesiyorlar. Korkuyorum.
Korkuyorum, okula gitmeyeceğim. Okulda vakit bir türlü geçmiyor. Her şey dışarıda kalıyor. Okulun kapısının dışında.
Evdeki odam mesela. Sonra annem, babam, oyuncaklarım, balkondaki kuşlar. Okulda onları düşünürken ağlamak istiyorum. Pencereden dışarı bakıyorum. Dışarıda, gökte bulut var.
Okula gitmeyeceğim. Çünkü orada hiçbir şeyi sevmiyorum.
Geçen gün bir ağaç resmi yaptım. Öğretmen “Çok ağaç olmuş, aferin,” dedi. Bir tane daha yaptım. Bunun da yaprakları yoktu.
Sonra onlardan bir tanesi geldi, benimle alay etti.
Okula gitmeyeceğim. Akşam yatarken ertesi gün okula gideceğimi düşününce canım sıkılıyor. Diyorum ki: Okula gitmeyeceğim. Diyorlar ki: Hiç olur mu! Herkes okula gider.
Herkes mi? Herkes gitsin o zaman. Ben evde kalsam ne olur? Zaten dün gitmiştim. Yarın gitmeyeyim, öbür gün giderim.
Evde yatağımda olsaydım. Ya da odada. Kendi başıma. Şu okulda olmasaydım da nerede olursam olsaydım.
Okula gitmeyeceğim, hastayım. Görmüyor musunuz, okul deyince midem bulanıyor, karnım ağrıyor, o sütü bile içemiyorum.
Süt içmeyeceğim, hiçbir şey yemeyeceğim, okula da gitmeyeceğim. Çok üzülüyorum. Kimse beni sevmiyor. Okulda o iki çocuk var. Ellerini açıp benim yolumu kesiyorlar.
Öğretmene gittim. Öğretmen, “Peşimden niye geliyorsun?” dedi. Sana bir şey söyleyeyim mi, ama kızmayacaksın. Ben hep öğretmenin peşinden gidiyorum, öğretmen de “Benim peşimi bırak,” diyor.
Artık okula gitmeyeceğim. Neden mi? Çünkü okula gitmek istemiyorum da ondan.
Teneffüs olunca bahçeye de çıkmak istemiyorum. Tam herkes beni unutmuşken teneffüs oluyor. O zaman her şey birbirine karışıyor, herkes koşuyor.
Öğretmen bana kötü bakıyor, güzel de değil. Okula gitmek istemiyorum. Beni seven o çocuk var, bir tek o iyi bakıyor. Kimseye söyleme ama, ben de o çocuğu sevmiyorum.Oturduğum yerde öyle duruyorum. Kendimi çok yalnız hissediyorum. Gözlerimden yaşlar akıyor. Okulu hiç sevmiyorum.Okula gitmek istemiyorum, diyorum. Sonra sabah oluyor ve okula götürüyorlar beni. Hiç gülemiyorum, önüme bakıyorum, ağlamak istiyorum. Sırtımda askerler gibi koca bir çanta, yokuş yukarı çıkıyorum, gözüm yokuşu çıkan küçük ayaklarımda. Her şey çok ağır, sırtımdaki torba, midemdeki sıcak süt. Ağlamak istiyorum.
Okula giriyorum. Bahçe kapısı demir ve kara, kapanıyor. Anne bak ben içerde kaldım, ağlıyorum. Sonra sınıfa gidip oturuyorum. Dışardaki bulut olmak istiyorum.
Kalem, defter, silgi; kahrolsun hepsi!

Orhan Pamuk
............

   Bu yazıyı okuyunca çocuklarımın okula ilk başladıkları günler aklıma geldi. Güzeldi ama çok zordu... Yazıdaki diyalogların benzerlerini her gün yaşıyorduk.

Herkese teşekkür ederim.