Arkadaşlar bana lütfen yardim edin şuan okuldan ciktim eve gidiyorum kendimi vasifsiz eleman gibi hissediyorum daha önce size durumu anlatmistim bu sene aldigim sinifta tam 10 tane okuma bilmeyen var sinif 25 kisi.5 kişide asiri yavaş pek birşey yapabildikleri yok kaldi 10 kişi hergun kabus herkes bana ayyyyy hoca hanim allah sana yardim etsin diyerek aciyorlar buna daha çok üzülüyorum bu kabusa daha fazla dayanamiyacam çok kötüyüm umursamaz davranamiyorum
Öğretmenim hiç moralini bozma. Evet, elindekilere bakınca işin kolay değil. Önce sakin ol ve kimseye aldırış etme. Yapacaklarını planla. Her hafta sonu ne kadar ilerlediğini düşünün ve haftaya ona göre başla. En önemlisi motivasyonunuz. 19. yılımı çalışıyorum ve şunu gördüm ki herkesin bir olgunlaşma zamanı var. Cami ne kadar büyük oluşa olsun imam bildiğini okur. Böyle bakarsak kendinizi üzmeyin, yıpratmayın. Demin günlükte okudum; 8'er 9'ar saymalar, çarpmalar, bölmeler.. Bizde neeeerdeeee. Biz okuduğumuzu bile anlayamıyoruz.
Ders kitaplarındaki bir çok etkinliği bile anlayamıyoruz. Kaldı ki yapalım. Şu günlüğü okuyunca farkları daha iyi anlayabiliyoruz. İnsan, en kötüsünün kendi sınıfı olduğunu, kendisinin bu işi beceremediğini, hep eksikliğin kendisinden olduğunu sanıyor bu durumlarda. Halbuki durum sadece bize bağlı değil. Bütün eksikliklerin, yanlışların patladığı, ortaya çıktığı yerdeyiz. Burda çıkınca eksiklikler, önce kendimizi sorguluyor ve yıpratıyoruz. Ama gerçek şu: O EKSİKLERİ TAMAMLAMAYA ÇALIŞAN, DELİKLERİ KAPATMAYA CANLA BAŞLA UĞRAŞAN tek kişiyiz bence. Kendinizden emin olun. Yaptığınız iş öyle herkesin yapabileceği sıradan evrak işi değil. Okul kapısından çıkınca okul formanızı çıkarın ve sosyal hayatınıza dönün. Evinize kafanızda o çocuklarla gitmeyin. Ev hayatızı da zehir etmeyin. Dinlenin, eğlenin. Çünkü YARIN O ÇOCUKLARA YİNE SİZ LAZIMSINIZ.
