ben de bunu anlamıyorum hocam. nasıl olur da birkaç çocuk yüzünden ders yapılamaz. öğretmen şikayet edici değil çözüm bulucudur bence. öğrenciyle konuşsun, ceza versin, veliyle konuşsun, RAM'a göndersin ama bir çözüm elbette vardır.
bu çocuk yüzünden ders yapamıyorum demek -sözüm meclisten dışarı- ben bu öğrenci karşısında başarılı olamıyorum demek gibi geliyor bana.
Zümrem aynı fikirdeyim. Geçenlerde sınıfıma iki öğrenciyle bir meslektaşım geldi. Buyrun öğretmenim dedim. Ben bu çocuklardan bıktım öğretmenim sürekli sınıfın düzenini bozuyorlar, sinirimi bozuyorlar başım belaya girecek , siz bir hizaya getirseniz dedi. Çocukları sınıfa gönderdim ve öğretmene '' Ne demek istiyorsunuz, madem bu çocuklar bela siz bana ''benim değil, sizin başınız belaya girsin mi'' demek istiyorsunuz '' dedim. Sonra yok hocam kem küm dedi gitti. Daha söyleyeceklerim vardı ama
Son zamanlarda sorunlu öğrencileri başka sınıflara gönderme/göndertme moda oldu. İdareler bu konuda velilere fazla yüz veriyor. Her problemde çocuk sınıf değiştirirse, çocuk büyüdüğünde her problemde iş, mekan mı değiştirecek...
Yetiştirme yurdundan gelen akademik başarısı yok denecek kadar az olan bir öğrencim var. Bu yıl başa çıkamadığını iddia eden zümrem tarafından idarenin isteği ile bana gönderildi. Neredeyse tüm okul şikayetçi ama benim bir şikayetim yok. Çünkü hiç boş bırakmıyorum. Yeni yeni başkanlıklar türettim. Temizlik başkanı, beslenme başkanı, eşya kontrol başkanı, fotokopi dağıtma başkanı vs. gibi
Bu başkanlıkları severek yapıyor ve benden aldığı bir rocco şeker onun için dünyalara bedel... Her öğrencinin hassas bir noktası vardır, ben bu öğrencimde şükürler olsun ki yakaladım. İşimiz öğretmek ise hassas noktayı bulana kadar denemek lazım diye düşünüyorum.
