bugün aldığım en değerli hediyelerden birincisi zihinsel engelli öğrencimin hediyesini o tüm masumluğuyla getirip sarılıp öpmesi oldu ki bu öğrencim asla göz teması vücut teması kurmayan bir öğrenciydi. ikincisi de beni ağlattı ki hala çok üzülüyorum. okuma yazma bilmeyen öğrencimi 1. sınıfa gönderdim. öğren 1 ay sonra alacağım seni dedim. çok ağladı ama iyiliği için öyle uygun gördüm. bugün hediyesini getrmiş öğretmen arkadaşım görmesin diye saklayıp duruyormuş sırasının altında. farketmiş hadi mürsel git sen de öğretmenine ver aldığın hediyeyi demiş. koşarak öyle bir çıkmış ki... sonra içeri de girememiş. nöbetçi geldi öğretmenim bu sizin kapınızın önünde bekleyip duruyor dedi. bir çıktım. mürsel. allahım bir ağladım. aldım hediyesini. öptüm öptüm. oğlum burası senin sınıfın senin iyiliğin için istediğin zaman gelebilirsin dedim.
hala içim parçalanıyor yaaaaa....
o kadar üzgünüm ki.... 3. güzel hediyem ise bir öğrencimin akrostiş şiiri:
Sevdiğim çiçeğim gibisin
Ellerinden binlerce öperim
Varlığın her zaman huzurludur
Tanıttın bize harfleri kelimeleri
Anlattın
Papatya gibi açtın bizleri
O ilk gün sizi görünce
Rahat bir nefes aldım.
Hayatta bu kadar sevmek var mı?
Annem kadar yakın hissettim.
Ne mutlu bana sizden öğrendim benim canım öğretmenim.
