Eylem sonrası haberini ajanslara gönderdikten sonra mağdur arkadaşlarla dertleştik bugün. Son misafir de gidince Sendikada ana haberlerini izledim, kürt açılımındaki horoz dövüşünü, yumurtadan turşu yapma tarifleirni ve güzelleşme reçetelerini içeren bültenler bitti, hiç biri profesyonel olmayan, bugün demlenen çayın, misafirlerimize ısmrlanan pideleri ödeyen, bir haftadır deli gibi çalışan yönetimimi kutlayıp çktım. Az önce evime döndüm, telefonlarımı kapattım, gecikmiş de olsa çocularımı doyurdum.
sofrayı kurarken yaşaran gözlerimin bahanesi soğanlardı, kendi hakkını -aransın diye- başkalarına, sendika ağalarına havale edenlerin mazereti neydi bilemedim hocam...
Nihayet bilgisayarımı açıp maillere ve haberlere baktığımda, son hafta içinde "üyeniz olmak istiyorum" maillerini hiç açmadığımı, "yardım" konulu olanlarla boğuştuğumu fark ettim. Üye sayısıyla mütevazi olan bu sendikanın telefonunu üyelik için arayanlara "siteye bakın orda yazıyor" deyip telefon meşgul olmasın dedik, mağdurlarla yüzlerce konuşma yaptık saatlerce. Fark ettikki siteye nasıl istifa edilir, nasıl üye olunur koymamışız, ister gül, ister ağla...
Diğer sendikaların, aldık, kopardık, başardık haberleri de umrumda değil!! Eksik zaferlerle işim olmaz! Tüm sendikalar aynı takımda oynasın, golü atalım da, top kimin ayağından çıkmış ne önemi var? Salı günü Bir gol attık evet, bugünkü ofsayta düştü ne yazık ki...
Yazınızın duygusu bende bir zembereği boşalttı ve insan olma hakkımı kullanıyorum. Kalkıştığım şeyler için gurur duymayı ertelemiştim, sendikal ahlakı tanımlamak adına bir iddia bu. Bazı geceler keşke bu kadar sendikacı, politikacı ve öğretmen tanımasaydım diyorum sadece. İnsan bir yerlerde iyi birilerinin güzel şeyler için çalıştığını, sorunlar için A, B, C, planlarının olduğunu düşünmek istiyor uykuya dalarken. Ben artık rahat uyuyamıyorum hocam...
Ama siz yine de rahat uyuyun. Eşlerden, aileden, huzurdan, haktan uzak olsak da siz varsınız, ben varım, selvi var, rafet hocam var, osman hocam var, gültekin bey, reyhan arkadaşım, ve kimler kimler...Demek ki umut var...
İyi ki varsınız hocam...
Cansel Güven