2. sınıftan 3'e geçiyoruz...
Sınıf kazanımlarını elimden geldiğince vermeye çalıştım.İlk dönem biraz yorucu oluyor.Zamanla bir bakıyorsunuz çocukların zihinleri git gide açılıyor,mekanizma tıkır tıkır işlemeye başlıyor.Aksaklıklar olmuyor mu?Elbette oluyor.Bireysel farklılıklar,ailelerin ilgisizlikleri,çocuğun bazı şeyleri tam kavrayamaması...Yorulsakta meyvelerin olgunlaşmaya başlaması insanı mutlu ediyor.
Bu yıl beni en mutlu eden iki şey vardı...İki tane psikolojik tedavi gören öğrencimin davranışlarında ufakda olsa olumluluk göstermesi.Samet'im artık elleriyle sıraya darbuka gibi vurmuyor,derslerden sıkılmıyor,inci gibi yazısı var,zevkle derse katılıyor ve çok başarılı hale geldi.(normalde bu yıl 4. sınıfı bitirmiş olmalıydı..)
Diğer öğrencimin tedavisi hala sürüyor,öfke nöbetine yakalandığında yine her yeri dağıtıyor,sıraları deviriyor,arkadaşlarına tekmeler atıyor...Olsun... O da zamanla geçecek..Üstün bir zekaya sahip...Onu temelli kaybetmemek için diğer öğrencilerimle işbirliği içindeyim.Yavrularım ellerinden geldiğince bana yardımcı olmaya çalışıyor...
Ne diyelim,180 iş günümüz dolu dolu geçiyor...Biz öğretmenler elimizden geleni yapmaya çalışıyoruz...Allah hepimize sabır ve enerji versin...