hala ümitli olabilmeniz ne güzel,ben 2 çocukla,üstelik 1.sınıflarla ve kocaman bir ümitsizlikle zamanımı geçiriyorum...bilmiyorum ne yapacağımı nasıl davranacağımı bilmiyorum kocaaaaa bir belirsizlikle bekliyorum,psikolojim alt üst durumda ama!küçük bir ilçede çocuklarıma hiç bir şey belli etmeden yasıyorum,hep hayal ettiğim memleketime taynimin çıkması bu değildi yaa,eşim gidip ben kalmayacaktım tek başıma,üstelik eşimin tayninin çıktığı yer il merkezine 250 km uzaklıkta bir köy(ilçe köyü),memlekette çalışma isteği bu kadar ağır olmamalıydı bence,lütfen bazıları biraz daha düşünerek yazsın biz taynimizin çıktığına bile sevinemiyoruz