Azerbaycanın Dağlık Karabağ bölgesini 21 yıl önce 26 Şubat 1992 tarihinde işgal eden Ermeniler, Hocalı Kasabasında 613 savunmasız insanı katletti. Hocalının etrafındaki bütün köy ve yolları tek tek ele geçiren Ermeni güçleri, kasabanın diğer illerle karayolu bağlantısını kesti.
Hocalının diğer bölgelerle tek ulaşım bağlantısı olan helikopter ulaşımı, 28 Ocak 1992de, Şuşa Ağdam seferini yapan helikopterin Ermeniler tarafından vurulmasıyla ortadan kalktı. Bu olayda, çoğunluğu kadın ve çocuklardan oluşan 44 sivil hayatını kaybetti. Ocak ayının başlarından itibaren elektrik enerjisi de kesilen Hocalının savunması, sadece hafif silahlarla silahlanmış yerel savunma güçleri ve az sayıdaki milli ordu askerlerinden ibaretti. 25 Şubat 1992den itibaren Hocalıya saldırıya başlayan Ermeniler, bölgede bulunan Sovyet Ordusu 366. Zırhlı Alayının bütün araçlarını kullanarak, şehri iki saat boyunca top ve tank ateşine tuttu. Saldırıdan bir gün sonra ise hafızalardan yıllarca silinmeyecek olan Hocalı Katliamı yaşandı.
Resmi verilere göre, Hocalı Katliamında savunmasız durumdaki 106sı kadın, 83ü çocuk olmak üzere toplam 613 Azerbaycan vatandaşı hayatını kaybetti. Katliamdan 487 kişi ağır yaralı olarak kurtulurken, Ermeni güçleri bin 275 kişiyi rehin aldı. Bunlardan 150sinden haber alınamadı. Esirler yıllarca uluslararası kurumlardan gizli olarak köle gibi çalıştırıldı. Ermenilerin insafsizca yaptigi hocali katliami unutmayalim.
Ermeniler duvara çiviledikleri çocuklardan, ölülerden köprü yaptık demelerine kadar yaptıklarını katliamdan sonra övünerek anlatmışlardır;
Zori Balayanın yazdıkları insan olan herkesin kanının donduracak nitelikte; Sonra çocuğun cesedini doğrayarak aynı soydan geldikleri köpeklerin önüne attık. Akşam aynı olaya üç kez daha şahit oldum. Türk çocuklarına yaptıklarımdan bahtiyarlık duyuyorum!
David Herdiyanın Haç Uğrunda kitabında yazdıkları da Balayanıninkinden farksız değil; Herdiyan ise kitabında şu cümlelere yer veriyor: Bataklıktan geçmemiz gerekiyordu ancak sabah hava çok soğuktu, biz de kendimize ölülerden köprü yaptık. Ben önce cesetlerin üzerine basmak istemedim ancak Ohanyan bana korkmamamı söyledi. Adımlarıma 9 yaşlarında bir kızın sinesine basarak başladım. Ve böylece bin 200 kişinin üzerinden geçtim.
Çok üzücü , vahşet dolu bir olay. Katledildiklerini savunan ermenileri destekleyenlerin bu olay için neden sesleri çıkmıyor. Biz ermeniyiz diyenlere şaşıyorum ve iyiki TÜRKÜM diyorum...
Katledilen Azeri kardeşlerimize rabbimden rahmet diliyorum...