Ayilikçi öğretmenim bugün ne yaptı acaba ,çocuklarla vedalaşmak zor olmuştur.
Ahhh hocam hiç sormayın...Daha kendime gelemedim. Zor olacağını biliyordum ama bu kadar da beklemiyordum. Çok ağladık, üzüldük, kızları sakinleştirmem zor oldu. Hatta öğrencilerimden biri (Hatice, sınıfta herkesin yardımcısıdır.) öylece duran Ömer'e "Öğretmenimiz gidiyor sen ağlamıyorsun, kalpsizz " diye bağırdı. Ömer de " Erkekler ağlamaz ama çok üzülüyorum, evde ağlayacağım" dedi.
Bu olayla biraz dağıldık yoksa oldukça zordu ayrılmak. Tatil ödevlerini, sertifikaları, karneleri verdim. Onlara küçük hediyeler almıştım, dağıttım. Tam toparladım derken veliler geldi ve ikinci tur ağıtlar başladı. Sınfımı bırakacağım arkadaşımı söyledim. Rahatladılar, bildikleri bir öğretmen olması onları rahatlattı. Helalleştik ve ayrıldık...Hala çocukların yüzleri gözümün önünden gitmiyor.
