İyi akşamlar zümrelerim. Nasılsınız? Ben hiç iyi değilim bugünlerde. Okula zevkle giden bana bir şeyler oluyor. Sınıfta çocuklar azıcık ses yapsınlar ya da parmak kaldırmadan konuşsunlar sinirim tepeme çıkıyor. Kendime engel olmaya çalışıyorum ama başardığımı sanmam. Normalde böyle değildim. Mesela hayat bilgisi dersinde bir konu işliyoruz. O konu hakkında herkes yaşadıklarını anlatıyor. Eğer içlerinde anlatamayanlar varsa anlatana kadar peşimdeler. İstesem de ellerinden kurtulup öğretmenler odasına gidemiyorum. O kadar çok soru soruyorlar ki anlatamam. Güzel yazıyor muyum? Bu soruyu bazıları her ders soruyor. Bugün çok bunaldığım için okul çıkışı ağladım. Okuldan kaçar gibi çıktığım için kendimi çok kötü hissettim. Çocuklar hep böyleydi de bana ne oluyor anlam veremiyorum.
Zümrem bozmayın moralinizi. Kimi zaman tahammül eşiğimiz düşebiliyor, dolayısıyla en ufak duruma verdiğimiz tepkiler de aşırı olabiliyor. En azından bu süreçte beklentilerinizi minimuma indirin, bırakın çocuklar hata yapsınlar, siz sadece onların öğren-i-ci olduğunu anımsayıp gülümseyin. Siz hayata gülümsedikçe, emin olun ki bir süre sonra hayat da size gülümseyecektir.
