Öncelikler bugünü güzel bir şekilde geçiren tüm zümrelerime selam olsun, bugün moralim çok bozuk 
Çocuklara okul çıkışı bazı günler gönüllü olarak kurs vermek istemiştim, izin kağıdı gönderdim cocuklarla, iki veli istemiyorumu işaretlemiş, bunlarda yüzünü 1 yıl boyu belkı bır kez gördüğüm veliler gerçi çoğu böyle ya , kasabada çalışan tüm velilerin öğretmene değeri bu kadar mı sizce sevgili zümrelerim, kendimi kayık batmasın dıye cırpınan tek bir kişi olarak görüyorum, ödevler eksik, okumalar eksik, veliler çocuklardan bi haber ve tam 3 yıldır bu boyle, o kadar cok yoruldumkı anlatamam, üzeülmemek eldemı sızce, velilerimin bana deger verdığı ve katkıda bulundugu bır okulda calısma temennısı var içimde, kısacası hıcbır sekılde yol alamıyorum, üzgünüm, mutsuzum ve çok yorgunum
Merve öğretmenim inanın yalnız değilsinizdir. Biz eğitimcilerin bazen kaderi bu. Anne-baba ilgisiz olsa da bizler dayanamayıp, bir şeyler yapma çabasında oluruz. Fakat buna bile engel olurlar. Hangi akla hizmetse?
Size naçizane önerim; zordur bilirim ama sabır herşeyin ilacıdır. Bekir öğretmenimin dediği gibi, vicdanen rahatsınız. Rabbim bir gün kıymetinizin bilineceği, veli potansiyelinin yüksek olduğu ve öğrencilerinin de öğrenmeye aç olduğu bir yerde çalışmayı nasip eder İnşallah. Saygılarımla...
