İlk önce
Sevilay öğretmen yitip gitti aramızdan.. Ardından
İnci öğretmenimiz ne hayallerle çıktığını asla bilemeyeceğimiz yolda kaybetti hayatını...
Küçük
Pınarımızın annesini gönderdik sonsuzluğa... Derken 1 Mayıs'ta meslektaşlarımızın gezi yolunda geçirdikleri kaza ve kayıplar...
11 Mayıs cumartesi günü her şey o kadar da güzel değilken, bizler idare ederken hayatı güzel bir güne hazırlık yapan onca insan, onca çocuk, onca anne yok olup gitti...
Ve
Ertuğrul'un babası
Ve
Şehit pilotumuz....
Bunlar nedir böyle?
Bırakın sohbet etmeyi, tv izlemeyi, günlük hayatı....
Ben şu an nefes almak bile istemiyorum adeta... Çok üst üste geldi her şey..
Biliyorum her şey biz insanlar için var. Her şeye alışırız!!! biz yaa..
Ben acıya alışamadım arkadaş.. Her seferinde daha derine giriyor o neşter... Öldürmüyor. SÜRÜNDÜRÜYOR....