Bizler , 18-20 yaşlarımızda, Doğu ve Güney Doğu Anadolu’nun yokluk içindeki köylerine atanınca sevine sevine düşmüştük yollara. Bizleri yokluklar yıldırmamış,engeller durdurmamıştı. Yokluk içinde varlık yaratmıştık. Toprak hanları, hatta samanlıkları okulhaline getirmiş, orda yıllarca öğretmenlik yapmıştık. 20’li yaşlarımızın gencecik yıllarını seve seveo köylerde bırakmıştık
Durumun gerçekten can sıkıcı be arkadaşım.3. sınıfta sil baştan 1. sınıfa dönmek çok zor. Keşke her kez senin benim onon gibi çalışsa.
özü budur hocam ben üzerine söyleyecek söz bulamıyorum,her şey bilgisayar herşey projeksion demek olmadığını söylemek istiyorum,
inanın herşey öğretmende bitiyor,gelen çocuğa bakıyorum akıllı uslu ,sorularıma kemküm cevap veriyor,öğretmenimiz öğretmedi ki diyor,ne diyebilirim,
inanın hocam hiçduymayan ve konuşmayan çocuğa dahi okuma yazma öğrettim,dudak okuyarak çocuk 3 yılda konuşturmaya çaılştım,ha evet tam konuşmadı ama o çocuğun ağzından istediğim kelimeyi duydum öğretmenim dedi,en bü
yük sevinç oldu bana,ama hocam gel gör ki hiçbir şey vermeyen öğretmenlrde var maaalesef,tamam dört dörtlük değilim yada değiliz birşeylerde verdiğime inanıyorum,vicdan var ya bu vicdanın hesabını vermek
