arkadaşlar sınıfımda kaynaştırma öğrencisi var,fakat hala tam olarak bilemiorm ne yapmam gerektiğini. okulumuzda rehber öğretmen yok,önce ne yapmam gerekiyor nerden başlamalıyım ve sonrasında ne yapıcam?yardımcı olursanız sevvinirim,zaten çok geç kaldım
Nereden başlamalısınız, sevmekle başlamalısınız derim öğretmenim. Öncelikle öğrenciniz onu sevdiğinizi, değer verdiğinizi, kendisinin sizin için anlam ifade eden biri olduğunu sezebilmeli.
İkinci olarak size, yani masanıza en yakın sıraya oturtun. Sürekli göz teması kurabileceğiniz, başını okşayabileceğiniz bir konumda olmalı. Yaptığı en küçük bir ilerlemede ve başarıda bile dozunu ayarlayarak, rüşvetmiş gibi algılatmadan ödüllendirebilirsiniz. (Defterine gülücükler yapın, onore edici sözcükler yazın, ufak tefek işlerinizi ona yaptırabilirsiniz, teneffüslerde minik sohbetler edebilirsiniz vs vs.)
Güvenini kazanıp eğitim yönüne ağırlık verdikten sonra, öğretim yönüyle neler yapabileceğinize birlikte karar verebilirsiniz. Örneğin hangi derslere ilgisinin olduğunu sezebilmek için kendi sevdiğiniz ve öğrenciyken başarılı olduğunuz dersleri sohbet havasında anlatarak onun konuşmasına, size bilgi vermesine kapı açabilirsiniz.
Başarılı olduğu, kendi başına yaptğı etkinliklerde arkadaşlarının onu alkışlamasını isteyebilirsiniz.
Sınıfımda bir öğrencim var. Birinci sınıfta daha tanıştığım ilk anda ümitsizliğe kapıldığım ve meslek hayatımda hiç bir çocuk konusunda önyargılı düşünmemem gerektiğini yaşatarak öğreten bir çocuğum. Çizgi çalışmalarımız sırasında "olmayacak bu çocuk" deyip kapının önünde ağladığım anlar çok oldu. Neyse ki çabuk toparladım ve ilk iş olarak sandalyemin dibine oturttum. Bir yıl boyunca yüzlerimiz arasında bir karışlık mesafeyle devam ettik. Ondan sadece şunu bekledim: Gösterdiğimi okusun, söylediğimi yazsın, matematiksel işlemleri yapsın. Birinci sınıfta herkesle aynı anda okumayı yazmayı öğrendi, verilen ödevleri yaptı. Kendini sözlü ifade edemiyordu. Bir soru sorulduğunda ya hiç konuşmuyordu ya da ilgisiz ve ne söylediği anlaşılmayan yanıtlar veriyordu. Her yanından geçerken kafasını okşadım ve kulağına seni seviyorum diye fısıldadım. Yüzündeki gülücük, doğru düzgün konuşamasa da mutlu olduğunun geri dönütüydü benim için.
Bu yıl çok daha farklı, inanılmaz bir ilerleme var. Yazı inci gibi, okuma güzel, matematikte düşündüğümden çok daha ileri düzeyde. Ritmik sayma yaparken dinlemeye yetişemiyoruz.
Doğal sayılar değerlendirmesinden 70, testinden 80 aldı. Sözlü sorulara daha mantıklı ve anlaşılabilir yanıtlar veriyor.
Bu başarıyı SEVGİNİN GÜCÜ diye adlandırıyorum. Rehberlik araştırma merkezine göndermeyi hiç düşünmedim. Çünkü sonuç belli: Kaynaştırma eğitimi. Allah yardımcınız olsun...
