Evde kapalı kladım bugün,süt bekliyorum sütçümden.sanki ilçenin marketinden getiriyor,pişir,beklet,yoğurdu mayala derken kaç saat evde babaannem gibi beklerken geçecek offf.Her seferinde söylene söylene utanır oldum artık,aynı köyden getirecek güya.Bol süt veren inek alacam kendime,kaç liradır inek diye düşünürken buldum kendimi.
Asuman öğretmenim siz de fark ettiniz mi bilmem çocuklar arasında hastalıklı bir birbirini geçme telaşı var.Ya da geçmiştekileri ben unuttum.Belki de artık bu çirkinliğe katlanamaz oldum.Sınıfımda yaşıyorum bu çirkinleşen çılkını çıkarma hırsını.bazen düşünmüyor değilim hangi yanlış davranışımdan dolayı bunlar bu kadar kötü kalpli oldu diye.Küçük çocuklar ama bazen mide bulandırıcı oluyor kaybettim diye yaptıkları.Hep bennn ben ben çocuğu oldu bunlar.Annesi babası engelli olan ve babasının vurdumduymaz ve acımasız olduğunu bildiğim öğrencilerime karşı azıcık daha meyyal olduğumu kabul ediyorum,haksızlık yapamaya çabalıyorum ama başarının her türlüsünü ısırmış,her anlamda(ekonomik yönden ve bol aile sevgisi alan)çok önde olan öğrencimin garip tutumları ile ürkmeye başladım ben.Güldürmek için ne yapsam nato kafa nato mermer.
Esra öğretmenim,artık bilinçli yapar oldular demişsiniz,gerçekten öyle.Artık yetişkinlerin çirkinliklerine boyları gibi yetişir oldular değil mi?Bazen bir dahaki seneye iyi ki gidecekler demiyorum değil,valla,ömrümü yediler yahu:)Keşke sen sen sen kalsan sen sen sen gitsen diyebilseydim:)Ben yeni çocukları merak etmeye bile başladım.Gitsin dediklerim ne mutlu olurlardı.Bazılarından artık elektrik alamıyorumm.Ömrümde ilk kez "bu beni" duyarken bile çok utandıran sözcüğü de kulalndım başım göğe erdi.
