Akşamların en iyileri sizlerin olsun zümrelerim.
Sanırım büyük bir çoğunluğumuzun ergenlik dönemi yaşlarında çocukları var ve bir çok konuda olduğu gibi bu konu da ortak konumuz.
Öncelikle Ertuğdoğan öğretmenim geçmiş olsun dileklerimi kabul edin ve Allah hepimize kolaylıklar versin diyorum.
Galiba bizler eğitimci olmanın hem avantajlarını hem de dezavantajlarını yaşıyoruz. Öğretmen olmayı öylesine özümsemişiz ki bazen ebeveyn olduğumuzu unutuveriyoruz.
Öğretmen gözüyle baktığımızda çocuğumuza karşı en doğru davranışı sergilemeyi amaçlıyoruz. Günümüz çocuklarını ders çalışmaya ya da gelecekle ilgili planlarını oluşturmaya güdülemek artık çok zor. Çünkü akıllarını çelecek ve onları bu planlardan uzaklaştıracak o kadar çok tuzak var ki. Bazen düşünüyorum bizlerin bu dönemlerinde şimdiki ortam olsaydı acaba biz farklı mı davranırdık? Empati kurmaya, doğadan uzak, arkadaşlıkların sınırlı olduğu, maneviyattan sürekli uzaklaştığımız bu devirde çocuklarımı anlamaya çalışıyorum. Okul, dershane, sınavlar, koşturmaca, bir yerlere yetişme telaşı... Bu çocuklar tehlike çanları çalmasın da kimler çalsın...
