2001 de diyarbakır' ın hani ilçesine atanmıştım.. sıkıntılarlar olduğu kadar güzelliklerle dolu dolu 4 yıl geçirdim... halen öğretmenliğimin en güzel zamanlarını orda yaptığımı düşünürüm... tam 7 yıl oldu oradan geleli.. öğrencilerim o kadar vefalı çıktı ki halen onlarla görüşüyorum... hatta bir tanesi facebooktan beni bulmuş.. resmini görünce ağladım
onları bıraktığımda 10 yaşındaydılar, şimdi 18 yaşına gelmişler, koca delikanlı olmuşlar...
çoğu 8. sınıftan sonra okutulmamış ki içlerinde inanılmaz cevherller vardı
( bir kısmını açık liseye yönlerdim şimdi 4 tanesi liseyi açıktan bitirmeye uğraşıyor..
akşam eski öğrencilerimden biri aradı,
bir öğrencim evlenmiş şimdi 7 aylık hamile .. 18 yaşında daha...eşim bana takılıyor "anneanne oluyorsun diye" bana sorarsan içim bir tuhaf oldu..
arayan öğrencim de çekinerek söyledi kendi de dayı oğluyla sözlenmiş, daha erken değil mi diye sordum .
erken olduğunu ama zaten 2 sene sonra evlenecekmiş...epey konuştuk , tanıdığım bildiğim biri, üstelik te zamanla sevdik birbirimizi dedi, ailesi okuma konusunu kesinlikle kabul etmeyince o da bulundukları yerin şartlarına göre zamanı gelince evlenme yolunu seçmiş.. ancak konuşmalarından anladığım kadarıyla zamanında ektiğim tohumların karşılığını aldığımı hissettim ya da bana öyle hissettirdi..ileride bilinçli bir anne olacağını anladım , ileride çocuklarını ne pahasına olursa olsun okutmak istediğini söyledi.. Rabbim yüzünü güldürsün inşaallah...
bir kız öğrencim vardı, adı esma.. ateş parçası çok zeki bir kız, ne yaptı ne etti ailesini açık lise konusunda ikna etti
köylerine sonradan okul yapıldı, ordaki okulun öğretmeni ona talip olmuş .. öğretmen beyimiz 35 yaşında kızım 18 yaşında .. çok kızdım öğretmen müsvettesine !! Allahtan kızım " değil öğretmen müfettiş bile olsa istemem, ben okuyacağım" demiş , kızımla gurur duydum.. bu evliliği sadece anne onaylıyor , kendince baba hapiste, bu da genç kız oldu , ben sahip çıkamam bari evlensin mantığında
(