iyi akşamlar sevgili günlük...
okulumla ilgili duyduğum tüm heyecan bu gün söndü..yeni okulu sadece pencerelerinden görebildik..okulu yapan adamlar anatarı alıp gitmiş sinir olduk topluca:(
okula yeni gelen bir tek öğretmen var şimdilik onunla tanışma beş dakika almadı:)müdürümüz de resmi yazıyı bekliyormuş o da yok:)
biz de köyün bakkalında çay içerek geçirdik günü...hiç beklediğim gibi olmadı yani:(
yarın ola hayrola diyorum artık...
döküman günlüğünün de sıkı takibine başladım buradan da bir kez daha teşekkür edeyim buton engeline takıldığım siz değerli zümreme..
dilerim herkes için herşey yolunda gidiyordur..
bu günün en mutlu detayını az önce yaşadım:) uzman üye olmuşum artık çay sohbetlerine uzak değilim bu uygulama çok hoşuma gitti:) bunun şerefine benden tüm zümreme bol köpüklü birer kahve:
bundan sekiz yıl önce ardahan damal üçdere ilköğretim okuluna tayinim çıkmıştı...
ilçe mem de kaymakam oturuyormuş beni köye jandarma aracıyla gönderdi...
yol 6 km..ama 60 km gibi..
taş..toz...çakıl..çamur...
okula vardım..
dünya bankası işbirliği ile yapılmış..
boyası kınası tamam..
ama sadece kapı ve pencere var...
ne çivi ne sıra ne pano ne soba...
hiçbirşey yok...
elimden bir ay çekiç keser matkap düşmedi..
okula bitişik lajmanım vardı...
eşim de yanıma geldi bu arada...
çeyizini gelinliğini memlekette bırakıp..
bir tek valizle...
lojman da bomboş...orada da aynı...
çok güzel ama zor yıllardı..
5 yılımız geçti orada..
şuanda 7 ve 8 yaşında olan oğlum ve kızım doğdu..
bir valizle ve borçla gittim...
iki valiz iki çocuk....
ve yine borçla döndüm...
bir de 144 puan...
başka kazancım yok maddi olarak.
ama manevi olarak arkadaşlığı..
dayanışmayı..
azla yetinmeyi gördüm..
huzuru gördüm...
şuanki rahatım ve huzurum...
şikayetsizliğim üçdere den hediye...
kıymetini bilin...
