Buraya kadar mı her şey... Çok kötüyüm zümrelerim. Depremde bir arkadaşımı kaybettim. Eşiyle birlikte depremde hayatını kaybetmişler. Yeni haberim oluyor. Öyle büyük bir acı ki. Tarif bile edemiyorum. Daha bu yaz evlenmişlerdi. Birlikte çalıştık çabaladık atanmak için. O Vana, ben İzmire... Ömür bu kadarmış. Ben hala kabul edemiyorum. Acım çok büyük...
Acını anlıyor başsağlığı diliyorum tek yapabileceğimiz ardından bir Fatiha okuyabileceğimiz.
Bir arkadaşımı deniz kazasında kaybettiğim günden beri arkadaşlarımı telefonla bile olsa sık sık arayıp hal hatır sormayı ihmal etmiyorum.
Hayat bizim sandığımızdan daha kısa ve zor.Ne olur öğrencilermiz başta olmak üzere kimseyi kırmayalım,dargın durmayalım,gülümsemekle bile olsa hergün iyilik yapmaya gayret edelim, dostlarımızı sık sık arayıp en azından halini hatırını soralım,öğrencilerimize dostluk ve kardeşliği anlatalım durmadan usanmadan,sevginin güzelliğinden bahsedelim minik yüreklere sadece sevginin sonsuz olduğu diğer herşeyin geçici olduğunu anlatalım onlara .
Sadece sevginin ve güzelliklerin paylaşıldığı eğitimhaneden herkese sağlık ve sıhhat dilerken ölen kardeşlerimiz için birer fatiha okuyalım günün her saatinde
