80'lerin Sonunda 90'ların Başında Çocuk Olmak

Çok güzeldi o yıllar..İyiki o dönemde çocuktuk.Şimdi çocuk olanlar çok şansız.İneternet başında geçiriyorlar zamanlarını.Pazar sabahı olacak ve red kid izleyececeğim diye sabırsızlıkla bekler arkadaşlarımla evimizin bahçesinde evcilik oynarken tüm evi dışarı taşırdım..Şimdi çocuklar sokakta değil internet başındalar..

Sonuna kadar katılıyorum hocam bu yönden çok şanslıymışız.

İzmir Alsancak'ta Alsancak polis karakolu'nun karşısında İzmir'e ilk Migros'un açıldığı yerin çok yakınındaydı evimiz.Eski Rum evlerindendi.Hatta Rum komşularımız vardı.Kurtuluş Savaşı'nda gavurları denize dökerken  Nikos ve Rena çifti (yanlış hatırlamıyorsam  isimleri buydu)burası bizim vatanımız diyerek burada kalmışlardı.

İzmir'in o bunaltıcı nemli akşamlarında tüm mahalleli dışarıdaydı. Çaylar demlenir, radyodan şarkılar dinlenir, en koyu en içten sohbetler yapılırdı. Bazı akşamlar büyük küçük denilmez bütün mahalleli sokakta saklambaç oynardık.

Hafta sonları Alsancak Stadı ve Atatürk Stadı yakın olduğu için mahalle olarak maça giderdik. Metin-Ali Feyyazları,Madidaları,Tanjuları,Rıdvanları seyrederdik.

O zaman maçlar gündüz oynanırdı. Maçtan sonra doğru pikniğe. Omolardan çıkan araba çekilişi kağıtlarını biriktirmeyi mi , Mesela Muzaffer dizisini mi, Cevat Prekazi’nin Monaco’ya attığı o müthiş golü mü ve şu an aklıma gelmeyen birçok güzelliği mi…Hangisini anlatayım bilmiyorum ki.Hayatımın en güzel günleriydi o günler.

Hey gidi tusubasa   Dünyanın yuvarlak olduğunu onun sayesinde öğrendik

biz çocukluğumuzu doyasıya yaşadık.şimdi öyle mi?çocukların oynayacakları yeşil alan bile yok,çamurla oynamayıda bilmiyorlar.

Hey gidi tusubasa  Dünyanın yuvarlak olduğunu onun sayesinde öğrendik

tusubasa, hyuga, vakabayaşi, vakaşimazu, dragon ball, voltran, atari salonları, edi büdü, susam sokağı.

[linkler sadece üyelerimize görünmektedir.]

Dünya savaşları, ziyaretçileri korka korka izlerdik. Kardeşimle yorganın altına girer, korkunç bir sahne geldiğinde yorganı başımıza çekerdiik. Ey yıllar, çocukluğumu bana geri ver:((

süper baba dizisi tek geçerim

Hey gidi tusubasa   Dünyanın yuvarlak olduğunu onun sayesinde öğrendik

sahanın bir ucundan diğer ucuna giderken sanki km lerce yol yapıyordu.. git git bitmiyordu saha

gerçekten herşey çok farklıydı hava kararmasında annem bizi çağırmasa diye bakardık beştaş,birdir bir ,yerden yüksek ve unutamadığim susam sokaği

Uçan Kaz ,Heidi çizgi filmlerini,25. Yüzyıl,Kara Şimşek ,Atlantisten Gelen Adam,Galaksi,Dallas,Hayat Ağacı dizilerini unutmak mümkün mü? Haftada bir gün yayınlanan  Türk filmleri dört gözle beklerdik.Gazoz kapağı,ciklet kağıtları,yemek kağıtları,futbolcu kağıtları biriktirir mahalledekilerle oynardık.Tabii ki misket oynar kazandığımız misketleri ona geri satardık.

Kara Şimşek Tekrar Olarak Veriliyor Eşimle Denk Geldik Trt De İzleyelim Dedik O Zaman Ki Tadı Yok

Mavi Ay Geldi Aklıma Müthişti Ne Heyecanla İzlerdim

İbrahim Sadri Nin Kuş Hatıraları Adlı Şiirini Anımsadımn Yazılanları Okuyunca. Orada Ailesini Bir Hayat Bilgisi Fotoğrafına Benzetiyor. Şimdilerde O Hayat Bilgisi Kitaplarındaki Resimleri Özlüyorum. Acaba Teknoloji Bazı Güzellikleri Kaybetmemize Neden Oldu Mu Diye Düşünüyorum.

en güzel yıllarda çocuk olmuşuz, şimdiki çocuklar bilgisayardan kalkmıyor, bazen diyorum şimdiki çocuklar ne kadar şanslı her türlü imkana sahipler ama sonra da diyorumki iyiki de o zamanlarda çocukmuşuz imkanlar kısıtlı olsa da her şey daha zevkliydi o zamanlar... hey gidi günler