Bir tek keşkem var hayatta.Kızımı yeni taşındığımız yerdeki okula götürdüğümde, sınıf öğretmenin " Nakil mi?Hep bana verirler zaten, geç otur" diyerek en önde sırası olmayan oturağı gösterdiğinde, kızımı o sınıfta bırakarak kendi okuluma gitmem.Şimdiki aklım olsaydı orada bırakmazdım.
Diğer yaşadıklarım içinse demek ki yaşanması gerekiyormuş diye düşünüyorum.Çok kafaya takmıyorum. Böyle hayat daha huzurluyum.
Ben de oğlumu bu yılın başı kendi görev yaptığım okulda (kreşe vermek yerine- 4 yaşındaydı ve birçok el becerisi çok iyiydi) anasınıfına vermek istemiştim. Ancak anasınıfı öğretmenleri bahaneler ileri sürerek birbirlerine topu attılar!!! O kadar canım sıkıldı ki!!! Ben gözümden sakınıp aman birşey olmasın diye emanet edeceğim kişiler böyle yaptılar. Hemen o anda aldım ve oğluma değer veren bir kişiye emanet ettim.
Bazı arkadaşlar velinin-öğrencinin gözü önünde benim mevcudum senden daha fazla deyip tartışmaya giriyorlar ancak bu tartışma en ufak boyutu bile o velide ne denli hasar yaratıyor bunun farkında olmak lazım diyorum. Pişmanlık konusuydu ama mesirmacun arkadaşın paylaşımını ouyunca yazmadan edemedim.
