AH OĞLUM!
İlkokul,
Ortaokul.
Lise,
Üniversite.
Diyorlar ki:
Hayat bu işte…
Bende diyorum ki
Bir yanlışlık var bu işte!
Kafamız karışık,
Çevremizde bir sürü insan.
Kimisi küçücük,
Kimisi kocaman.
Hepsi yaşlı,
Hepsi buruk.
Öyleyse,
Var bir yanlışlık!
Soralım birine,
Yetmişlerden kalanlar,
Anlatsınlar yerime!
O zaman okumak kolaydı.
Kolaydı da
O zaman da
Kuşunlar yağıyordu üzerime!
Sonrasında,
Beş günde bir otobüs
O da varsa!
Yoksa
Üstü kapalı kamyonlar,
Hurdadan çıkıp keşke anlatsa!
Yıllık turşu,
Sulanmamış yufka,
Giderken ufka,
Keşke sağlam kalsa!
Diyorum ya çok şey var anlatılacak,
Hatta yazılacak:
-Keşke zaman olsa…
Şimdi,
Onların çoğu benim gibi.
Kimisi çalışıyor,
Kiminde hayatın son demi!
Bir an gözlerimde canlanıyor…
Şimdi onların çocukları,
Adımlıyorlar aynı hayatı!
Konu yine aynı,
Değişen ne?
Zamanla değişiyor anlattıkları…
O zaman İspanyol paça,
Sivri yaka.
Şimdi
Tuttukları takım aynı,
Yine gidiyorlar maça!
Yine kalpleri kıpır kıpır
Gözleri ışıl ışıl…
Anlamakta zorlanıyorum,
Demek ki çok çabuk geçmiş,
İsimsiz otuz yıl!
O zamandan bu zamana
Onlarda bu yollarda yürüdü,
Onlarda okudu.
Yerlerde yattı,
Yurtlarda aktı.
Onlarda sevdalandı
Gün gibi yandı.
Ve bir gün uyandı…
Şimdi
Benden yaşlı oğlum.
Bana diyor ki:
-Baba ben boşuna mı okudum!!
Kesip biçiyorum,
Her gün bir fikir seçiyorum…
Yanlışlar seni öldürse de
Senden çok ben ölüyorum.
Ah oğlum!
Ah oğlum!
Saygılar.
S.ORAK-Cİ66
“ADAMIN BİRİ”
28 TEMMUZ 2007
K A Y S E R İ ]
