Alan Değiştiren Fizik, Kimya, Biyoloji Öğretmenleri Paylaşımları

değerli arkadaşlar bende PİŞMANIM.
AMA DAHA ÖNCE BRANŞIMA GEÇMEDİĞİMEE
branşım da fizik çoooooookkkkkkk ŞÜKÜRRRRRRRR

Süper bu.
Başarılarinizin devamını diliyorum.

Süper bu.
Başarılarinizin devamını diliyorum.

Eğer hakkınızda hayırlı ise bizde sizi yeni branşınızda aramızda görmek istiyoruz.Nasıl mutlu olacaksanız öyle kararlar almanız dileğiyle.Son kararlarınız hep mutluluk getirsin size Kenan Işık deyimiyle.

Mislina hocam, amin teşekkürler ederim.
Bilgi yarışması konusunda tebrik ederim. Gurur duydum inanın.

oncelikle kandiliniz mübarek olsun.
Bende bir gun pişman uc gun mutlu gidenlerdenim. Onada alışma suresi diyorum. Yalnız ilkokuldan sanki daha cok yoruluyorum gibi geliyor. Benim ders programım kotu oyuzden de cok yoruluyorum. 17 saat dersim var ve 28 saat okuldayım. İnşallah programım düzelirse daha iyi olacağını düşünüyorum. Bide kendine bir alışma dönemi biçmek lazım. Gelecek senelerde daha mutlu olacağımızı düşünüyorum. Azıcık sabır diyorum kendime ve sizlere. Hayırlı olmasa Rabbim nasip etmezdi diyorum. Sınıf öğretmenliği ile ilgili tek özlediğim şey öğrencilerim. Onlar aklıma geldikçe gözlerim doluyor. Üçbucuk yıl beraberdik. Geçmek isteyen arkadaşlara tavsiye ederim ama bir zorlanma döneminiz olduğunu bilerek gelirseniz bu dönemi daha kolay atlatırsınız. Herkese bol ibadetli bir gece diliyorum.

 ortalık  hareketlenmiş  bakmayalı.bende  daha önce neden geçmedim diye hayıflananlardanım.14  yıllık öğretmenim.her yıl açılırdı  branşa geçiş ama sadece uzak ilçelerde açık vardı.bende başvurmadım hiç .senelercede tayinim çıkmadı merkeze sınıf öğretmeni olarak.şimdi uzak bi merkezdeyim .mutluyum.boş güne  bayılıyorum.herkes nasıl mutlu olacaksa onu versin allahım.
  daha öncede yazmıştım.sınıf  öğretmenliği ile branşın farkı bence ev sahipliği ile kiracılık gibi.ama herkesin koşulları farklı.kiracı olursun ama memmun sundur.evin vardır ama sorunu çoktur.sen nerde mutluysan.orası iyidir.
  ben hiç pişman olmadım geçtiğime.ama  yan gel yatı seven biri varsa pişman olabilir.çünkü çalışmak şart.ben meslek lisesiyim bildiğimin onda birini bile zorla anlatıyorum çocuklara.ama buna rağmen okuyorum çalışıyorum.çünkü önce kendime saygım olmalı.çalışmayı sevmem diyen geçmesin bence.ama buda 1 -2 yıla  hallolur çünkü aynı şeyleri 10  kere  her sınıfa anlatmaktan zaten mecbur öğreniyosun..
herkese hayırlı kandiller.

Merhaba 12. sinif biyoloji konularinda nerdesiniz

ben evrimdeyim ama  zümrelerim  daha iştmedelermiş .sınavı onlara göre yapacağız.isterseniz yazılı sorularımı yollayabilirim

Hocam yatan biri çalışmayan biri asla olmadım......beni bilen bilir.tek sorun yeni ortama uyum sağlıyamıyıüorum.ben biyolojiyi ing okudum hem de dereceyle yüksek lisansımda var.eeeee sadece yılların verrdiği alışkanlıklarımı atamıyorum .1 sınıfa girince tahtaya tarih atmak.2 kendi sınıf defterimin düzeni tertibi 3 kendi sınıf kitaplığım 4 en değerlisi burnu sümüklü gözü yaşlı o minicik psrmaklar ......inanın ilkokulun önünden gözü yaşlı geçiyorum...yoksa nolacak dersi anlat çık hiç sorun yok oyomatiğe bağla.çık...sevgi yok. Oheyecan yok.....hani sanatçılar birkez tiyatro tozu yutarsa iflah olmazmış ya bende ki öyle bişey ttsmamen duy gu sal.....ne paradaydı gözüm nede boş günde....ben sınıfımla çoooooook çoooook mutluydum.....ama kısmat kendi tercihlerim beni buraya getirdi....hemde 20 yıl sonra........o minikleri. Oşikayetleri o çocuk sesini ayağında terlikli velileri bile özledim.....var mı  onun için piş ma nım.....sevgili arkadaşlarım.......

Pişman olmayanları da gıpta ederek takipteyim...en doğrusu geriye bakmamak ama ben öyle olamadım...eee o miniklerde bırakmayoki unutayım onları ama.   .......zaman. İnşalllah fene geçmek daha iyi mi gelir bana bilmem yaş itibarıyla minikler ya....bir arkdşm öyle söyledi..işimi eskisi gibi severek yapmak istiyo rum .allahım sesimi duy yaranbim........

Ben de 20 yıl sonra branşa geçtim.Ama haylaz ve  çoğu zaman terbiyesiz de olsalar lise öğrencileri de çocuk.Artık onların öğretmeniyim.Geriye çok takılı kalmak anlamsız.Ben gidip eski öğrencilerimi görüyorum.Önceki okulum yakın.Koşup annelerini görmüş gibi sarılıyorlar,onları öpüyorum.Ama liseye dönünce onları düşünecek durumum olmuyor.Ders yapmak zor olsa da biyoloji anlatmaktan zevk alıyorum.Sınavları yapıyorum.
  Lisede yapacağın işin sınırları belli.İlkokuldaki ağır vicdani yük yok.
Değişik sınıflara yaptığım sınav soruları.

Hocam yatan biri çalışmayan biri asla olmadım......beni bilen bilir.tek sorun yeni ortama uyum sağlıyamıyıüorum.ben biyolojiyi ing okudum hem de dereceyle yüksek lisansımda var.eeeee sadece yılların verrdiği alışkanlıklarımı atamıyorum .1 sınıfa girince tahtaya tarih atmak.2 kendi sınıf defterimin düzeni tertibi 3 kendi sınıf kitaplığım 4 en değerlisi burnu sümüklü gözü yaşlı o minicik psrmaklar ......inanın ilkokulun önünden gözü yaşlı geçiyorum...yoksa nolacak dersi anlat çık hiç sorun yok oyomatiğe bağla.çık...sevgi yok. Oheyecan yok.....hani sanatçılar birkez tiyatro tozu yutarsa iflah olmazmış ya bende ki öyle bişey ttsmamen duy gu sal.....ne paradaydı gözüm nede boş günde....ben sınıfımla çoooooook çoooook mutluydum.....ama kısmat kendi tercihlerim beni buraya getirdi....hemde 20 yıl sonra........o minikleri. Oşikayetleri o çocuk sesini ayağında terlikli velileri bile özledim.....var mı  onun için piş ma nım.....sevgili arkadaşlarım.......

Hocam siz sınıf öğretmenliğine gönülden bağlanmışsınız.Ben de yıllarca sevgi ve özveriyle yaptım ama hep aklımın bir köşesinde ne yapar yapar branşıma geçerim diyordum.Ayrıca çok çocuk nazı çekebilen biri değildim ama yine de çok seviyordum öğrencilerimi.Ama son 2 yılımda artık bıkmıştım sınıftan,velilerin kaprisinden,idarecilerin ve müfettişlerin evrakçılıklarından.Sizin gibi tam bıçak kemiğe dayandığı anda Rabbim bu kapıyı araladı.İnanın şimdiki öğrencilerimle muhabbet daha hoş.Ayrıca pansiyon nöbetlerimiz olduğu için öğrencilerimizle daha samimi ve sıcak ilişkiler kuruyoruz.Her cumartesi yurtta odamın kapısını çalarlar.Açarım.Hangi hoca nöbetçi diye bakmıştık derler.Beni görünce gülümseyip oh hocam ne güzel sizmişsiniz derler.Bazen odamın kapısını kitlerim.Dersaneden gelenler sorar hangi hoca nöbetçi diye.Diğer öğrenciler benim olduğumu söyleyince oh iyi derler.Çünkü ben onlara anneleri,ablaları gibi muamele ediyorum.Yurtta kalanlarla daha da yakınlaşıyoruz.Bizim okulda felsefeci bir arkadaşım var.O da bizler gibi 7 yıldan sonra branşına geçmiş ve 5 yıl olmuş yeni branşında.Geçenlerde ona da sordum sınıf mı branş mı diye.Kesinlikle branş dedi.Aynen benim içinde öyle kesinlikle branş öğretmenliği.İnanın içimde zerre kadar pişmanlık yok.Şimdi buradaki rahatlığı görünce yıllarca nasıl o kaprisleri o nazları nasıl çekmişim diyorum.Eşime ilk atandığım günden itibaren dedim ben durmam sınıf öğretmenliğinde.Ya branş değiştiririm ya da 2.üniversite yoluyla matematik okur öyle alan değiştiririm diyordum.12 yıl sürekli söyleye söyleye alan değişikliğini takip ede ede RABBİM sonunda dedi bu kulum çok istiyor ve kısmet etti.Bir şeyi 40 kere söylerseniz olurmuş ya o misal.Benim mücadelemi bilen eski okuldan bir arkadaşım aynı zamanda eski zümrem duymuş alanıma geçtiğimi.Geçen gün yolda karşılaştık.Helal olsun sana ne yaptın ne ettin geçtin alanına tebrik ederim dedi.Dedim hocam Allah aşkına azmin zaferi değil mi?dedim.Aynen öyle dedi.Şükürler olsun olmak istediğim yerdeyim.Kendi kendime söz verdim asla geriye dönüp bakmak yok.Gemileri çoktan yaktım.

Mislin a hocam yine bi tşk hakettiniz...sağolun varolun....takiptekiyim.....h ayırlısı....

bu  durumda olmak da çok zor  tabii. inşallah  hallolur hacam.allah yardımcınız  olsun.  ben geri dönüp baktığımda hiç  sınıf öğretmenliği yapmamış gibi hissediyorum.ki o görevimide  en iyi şekilde  yapmaya çalışmıştım hep.ama 4+4 den sonra çok soğudum. ağır geldi hep.
şimdi şunuda fark ediyorum aslında lisede daha çok ilgiye muhtaçlar ve daha çocuklar.küçükken   bi şekilde aileler  mecbur ilgileniyor ama  sonra  ... daha açlar ilgiye inanın. tek kusurları  var  hepsi  kendine acayip ve çooook  güveniyor.

Mislin a hocam yine bi tşk hakettiniz...sağolun varolun....takiptekiyim.....h ayırlısı....

Hocam bizim okuldaki arkadaşların çoğu sınıftan geçme branşa.Zümremde sınıftan geçme.Yani anlayacağınız çoğu arkadaşım sınıftan geçmiş branşa.Başta zümrem ve diğer arkadaşlar sürekli destekliyorlar.Felsefeci arkadaşımla geçen gün konuşuyorum.Dedi ki ilk branşıma geçtiğimde çok tedirgindim.Yok öğrenciler soru getirirde çözemezsem diye.Okuldaki hocalardan birine anlattım durumumu diyor.Bana dedi ki diyor olsun 2-3 yıl kötü öğretmen olursun sonra kendini yetiştirdikçe senden iyisi olmaz.Unutma kimse mükemmel değil.
    O yüzden hocam hiç stres yapmıyorum.Kendimi yetiştirmeye gayret ediyorum.Her şey sadece ders anlatmak değil ki siz bizlerden daha iyi bilirsiniz.Öğrencilerin çoğunun aklı beş karış havada.Çoğu ilgiye,sevgiye ve sahiplenmeye muhtaç.Bu saydığım özellikler bizde ziyadesiyle mevcut.Ben çocukların ruhuna dokunabildiğimi düşünüyorum.Tatlı sert bir ilişki kurdum onlarla.Ayrıca öğrenciyi gözümde büyütmüyorum.Onların bilecekleri ancak benim anlattığım kadar.Onlar benden bilgili değil.Ha benim konu eksikliklerim yok mu var.Önümde kocaman bir yaz tatili var.Tüm sınıfların yenilenen müfredata göre konuları ile ilgili ayrı ayrı defterler tutup notlar çıkaracağım.Bol bol soru çözeceğim.Olsun bu yaz tatilimde ders çalışmakla geçsin.
    Ayrıca ders çalışmayı öyle özlemişim ki inanın konulara göz gezdirmek bile keyif veriyor.Mesela yarın yurtta bol bol soru çözeceğim.Konulara göz gezdireceğim ve okuyamadığım kitabıma başlayacağım.Size akıl vermek haddime asla değil.Şahsi fikrim hocam, sınıfa geri dönmek konusunda beklenti içinde olmayın derim.Kendinizi yetiştirmeye çalışın derim hocam naçizane.Ne geçmişin pişmanlıkları,ne gelecek kaygısı.Dün zaten geçmiş gitmiş.Yarına çıkacağımız garanti değil.O yüzden dem bu dem hocam.Kendinizi fazla yıpratmayın derim.Zira mutlu olmak için kafamızda soru işaretleri ve keşkeler olamamalı diye düşünüyorum...

Eski öğrencilerime söz verdiğim için okulların açıldığı ilk hafta gidip ziyaret ettim.Ama inanın içimde hiç bir burukluk olmadı.Ruhsuz bir insan değilim yanlış anlaşılmasın.Valla haftada 2 gün dolmula eski okulumun önünden geçiyorum.Sadece mesai arkadaşlarımı özlüyorum ama inanın okula baktığımda içimde hiç burukluk oluşmuyor.Yeni okulumdaki arkadaşlarla öyle güzel kaynaştım ki sanki 40 yıldır onlarla çalışıyorum.11.okul olunca artık yeni ortamlar germiyor.Valla 2 tane de kafa dengi arkadaş edindim.Hiç yabancılık çekmiyorum.Bir görseniz sanki okulun en eski personeli benim

Mis li na  sağol,varol...beni anladığın için.....