Anlamlı Yazılar

O kadar beğendim ki,çok teşekkür ederim paylaşım için.👏👏👏

Rica ederim...

*Birinin varlığı ile yokluğu farketmiyorsa orada bulunmasının bir anlamı kalmamış demektir..*

İnsanın düşünenleri olmalı;
Merak edenleri,
Hesapsız kitapsız değer verenleri,
Uzakta olunca özleyenleri;
Sesini duyunca sevinenleri olmalı...

Melih Cevdet Anday

Bunu  yalnız ve hasta olduğunuzda daha iyi anlıyorsunuz..

Bunu  yalnız ve hasta olduğunuzda daha iyi anlıyorsunuz..

Aynen hocam; yalnızlıkta, hastalıkta, gurbette daha çok anlaşılıyor.

I know what it is to be young

When we are young age has no meaning
I never gave it a second thought
until one day along came this old man
and this is what he said to me
and this is what he said to me
 
I know what it is to be young
but you,you don't know what it is to be old
someday, you'll be saying the same thing
time takes away so the story is told

  [linkler sadece üyelerimize görünmektedir.] bana bu sözleri hatırlattı,farkında olarak yaşamaya çalışıyorum bazen ama olmuyor sanki.

Hitchcock'un ünlü bir lafı vardır: 'Her zaman iyi olmak zorunda değilim, iyi olmam gerektiğinde iyi olayım yeter.' Der.

Benim ise hiç ünlü olmayan bir lafım vardır: 'Her zaman iyi olmak zorundayım çünkü ne zaman iyi olmam gerektiği hakkında hiç bir fikrim yok.

Kaç bardak çay kurtarır efkara düşmüş halimizi;
O uzun bekleyişlere aldığımız nefes dahi yetmezken.

Baha Beyoğlu

"Bazen susmak gerekiyormuş
bazen bomboş bakmak gerekiyormuş hayatın yalanlarına..
Anlamaya çalışmak saçmalık..!
Anlamadan yaşamak gerekiyormuş..
Ama bazen!
Unutmak gerekiyormuş unutulma pahasına..
Zaman değilmiş gideni getiren..
Aslında zamanmış var olanı götüren..! "

Zamanın güzellik kraliçelerinden biri Einstein'a kafayı takmış ve evlenmenin bir yolunu aramaktaymış. Fırsatını bulunca da yanına yanaşıp sormuş.

Biz neden evlenmiyoruz? Böylece doğacak çocuk zekasını sizden, görünüşünü benden alır. Mükemmel bir varlık getirebiliriz dünyaya!
Einstein'da bu teklife kraliçeye aynen şöyle demiş:

'YA ZEKASINI SİZDEN, GÖRÜNÜŞÜNÜ BENDEN ALIRSA...'

"... Adam 48 yıl önceki ilkokul öğretmenini parkta görünce, utanarak yanına yaklaşıp "hocam beni tanıdınız mı?" diye sordu.

İhtiyar öğretmen:
- Hayır tanımadım.

Adam:
- Hocam nasıl tanımazsınız!.. Ben ilkokul öğrenciniz M....a. Hocam sınıfımızda bir arkadaşın saati kaybolmuştu. Ben almıştım. Siz de "herkes kalksın ve ellerini tahtaya dayasın, arama yapacağım" demiştiniz. Ben utanmış ve çok korkmuştum. Sizin ve arkadaşlarımın yüzüne nasıl bakacağım diye soğuk terler döküyordum...

Sizden bir komut daha geldi.
"Şimdi herkes gözlerini kapatsın."

Ortalarda bir yerdeydim. Aranma sırası bana gelmişti. Saati cebimden sessizce almış, devamla, aynı sessizik içinde son arkadaşa kadar aramayı sürdürmüştünüz. Sonra bizi yerimize oturtup bana ve hiç kimseye hiç bir şey söylemeden saati sahibine vermiştiniz.

Büyüdükçe içimde büyüttüm bu davranışınızı... Hocam ben şimdi 60 yaşındayım. Düşünüyorum da şu hayattaki en büyük dersi, o gün sizden almışım. Her aklıma gelişinde sarsıldım ve her aklıma gelişinde kendimi sizden kalan erdemin koruyucu gölgesinde hissettim.

“Utancı bilerek yaşamak korkunç...
Daha da korkuncu, bilerek yaşatmak.”

derler..

Hocam siz bana o utancı yaşatmadınız.
Yaşasaydım unutur muydum, doğrusu bilmiyorum. Ama beni utandırmamanızı hiç unutmadım Hocam.

Şimdi hatırladınız mı beni?

İhtiyar öğretmen yan yana oturdukları bankta öğrencisine yaslanarak:
- O olayı ertesi gün unutmuştum ben. Şimdi sen anlatınca hatırladım

Sizlere "gözlerinizi kapatın" dediğimde ben de gözlerimi kapatmıştım. O yaştaki her çocuğun düşebileceği yanılgıya düşen öğrencime karşı içimde bir yargı oluşsun istememiştim.

O, sen miydin?" / Alıntı

Şehzade Mustafa idam edilir. Kanuni Sultan Süleyman ağlamaktan perişan olmuş vaziyettedir.

Rüstem Paşa: "Hünkarım bu kadar helak etmeyiniz kendinizi." der.

Kanuni Sultan Süleyman:
"Konuş Rüstem konuş, ne devlet senin, ne evlat senin." diye cevap verir...

Sevgi ve şefkat kadar iyi ilâç,
Sabır ve şükür kadar  iyi  kanaat,
Merhamet ve tebessüm kadar etkili sadaka yoktur..

Hattat Hafız Osman fırtınalı bir günde kayıkla Beşiktaş’a geçecektir. Bir kayığa biner. Yol bitmek üzereyken kayıkçı ücretleri ister. Fakat Hafız Osman o gün aceleyle çıktığı için yanına para almayı unutmuştur. Kayıkçıya, “Efendi, yanımda param yok, ben sana bir “vav” yazayım, bunu sahaflara götür karşılığını alırsın” der. Kayıkçı yüzünü ekşitip söylenerek yazıyı alır.

Bir müddet sonra kayıkçının yolu sahaflar tarafına düşer. Bakar ki yazılar, levhalar iyi fiyatlarla alınıp satılıyor. Cebindeki yazıyı hatırlar ve götürür satıcıya. Satıcı yazıyı alır almaz “Hafız Osman vav’ı” diyerek açık artırmaya başlar. Sonuçta iyi bir fiyata “vav”ı satar kayıkçı. Kayıkçı bir haftalık kazancından daha fazlasını bu “vav” ile kazanmıştır.

Bir gün Hafız Osman yine karşıya geçecektir ve yine aynı kayıkçıyla karşılaşmıştır. Yol bitmek üzereyken yine ücretler toplanır. Hafız Osman da yol ücretini uzatır kayıkçıya.

Kayıkçı: “Efendi para istemez, sen bir “vav” yazıver yeter” der.

Hafız Osman gülümseyerek der ki; “Efendi o “vav” her zaman yazılmaz.”