Anlamlı Yazılar

Çiçeklerin insanların ruhuna ulaşma konusundaki gücünü asla hafife almayın.

                                                        Sarah Jio

Uçurtma Avcısı'nda Hosseini;
"Afganistan'da çocuk çok ama
çocukluk yok."der.
Dünya da öyle değil mi? İnsan çok
ama "insanlık" yok.

*Biraz da kendin için yaşayınca güzelleşiyor hayat!
Biraz durup soluklanınca dinleniyor yürek.
Gelmeyeni umursamadığın, gideni sessizce uğurladığın,
Sadece kendin istediğin için bir şeyi yaptığın  zaman özgürleşiyor insan..*

Yılana bin yıl bal içirmişler yine zehir kusmuş.

"Eğitim bilgi aktarmaktan ziyade hal ve karakter aşılamaktır. İnsan şahsiyet ve karakter hayranıdır."
Osman Nuri Topbaş

Bizim bakkal var mesela, ona hiç "günaydın" demediği için kırılmadım. Hep gittiğim bir kasap var mahallede, bana bayram mesajı yazmadı diye ona küsmedim. Hasta olduğumda avukatım halimi hatırımı sormadı diye ona hiç gücenmedim. Onlar ile insan ilişkim sadece maddi alışverişlerden ibaret, onlardan hiç fazlasını beklemedim.

Yani tesisatçının hobilerini merak etmem ben, garsonun neden suratının asık olduğunu merak etsem de ilgilenmem, kasiyerin akşam kiminle buluşacağı umurumda bile olmaz.

Mahalle kasabımıza gözlerimi devirerek trip attığımı düşündüm de komik olurdu gerçekten.

Ama bazıları vardır ki hayatımızda, bizim için o kadar önemli yerdedirler ki sadece maddi değil manevi alışverişler de yaparız onlarla.

"Gözünün üstündeki kaşın sanki artık yay gibi değil" dese incinir, "hızlı nefes alıp vermen beni rahatsız ediyor" dese bozulur, "gölge etme ihsanı da sana kalsın" dese bağıra bağıra ağlamak isteriz.

Önemlidirler çünkü.

Değer vermişizdir onlara, bir anlam yüklemişizdir.

Bir sevdiğimiz bize kızdığı gönül koyduğu zaman bunu hafife almamak lazım bu yüzden.

İnsan en çok en sevdiğine gönül koyuyor. En sevdiği kendisini anlasın istiyor, en sevdiği başını okşasın, akıyorsa gözyaşlarını silsin diye bekliyor.

Bazen annen, bazen evladın, bazen eşin, bazen sevdiğin. Anlasın seni, tam neresi acımış bilsin istiyorsun.

Bir o üflerse yaraların iyileşir sanıyorsun.

Üflemiyor...

Sahibi tarafından üflenmeyen her yara, kangren oluyor sonra.

Kesip atıyorsun o uzvunu.

Sonra "sen çok değiştin bana karşı" diye sitem ediyorlar.

"Yoo değişmedim sadece kangren oldum, hissedemiyorum. Hiçbir yara bandı da yaralarıma yetmiyor."

demiyorsun...

Onu bile demek istemiyorsun eskinin canı, yeninin bakkal amcalarına.

Oturup kendin tamir ediyorsun bozulan parçalarını, ona da bozuluyorlar.

Ezgi Akgül

[linkler sadece üyelerimize görünmektedir.] okuduğum en iyi yazılardan biri ama ben kasiyerle kasapla manavla kuaförlede insani ilişkiler kurulması gerektigini düşünüyorum.

"ïkinci kez yaşıyormuş ve ilkinde yanlış
davranmışsınız gibi yaşayın."
                 
                 Viktor Frankl

Siyah ve gri tonda bıraktığımız diğer günlerin ardından gelen
bembeyaz bir Cuma’ya merhaba olsun.

Sahipsizliğimizin yegâne sahibi tarafından haftamızın sonuna konulmuş;
bizlere durak olan, inşirah veren, yine yeniden bir duruş biçen Cuma’ya selam olsun.

Akıp giden günlerde beş vakitle bizi sarıp sarmalamaya çalışan ilahi rahmetin hafta sonu formatıdır Cuma.

Onda ki gizlenmiş zaman dilimini arayan dualarımız, İlahi feyiz için hislenmiş duygularımız “beni bana bırakma” yakarışlarımız olmalı yine.
Her gün gelen beş vakit her hafta rastlayan Cuma gibi.

Benliğimizi bize bırakma İlahi.
Diğer Cuma’ya dek sana emanetiz….

Mehmet Deveci

İnsanı sessiz kalmaya zorlayan acı, onu bağırmaya zorlayan acıdan çok  daha büyüktür.

Sonbahar sanattır , diğerleri mevsim.

Ay savaşmaz.
Kimseye saldırmaz.
Endişelenmez, başkalarını ezmeye çalışmaz
Sadece parlar."
                              Dao De Jing

"Biz aslında karşımızdaki insanı sevmiyoruz".
Onun bizde yarattığı duyguyu, heyecanı, hissi seviyoruz.
"Sevgiyi değil sevilmeyi seviyoruz.
İşte insan bu kadar bencil.."

Nietzsche

"Biz aslında karşımızdaki insanı sevmiyoruz".
Onun bizde yarattığı duyguyu, heyecanı, hissi seviyoruz.
"Sevgiyi değil sevilmeyi seviyoruz.
İşte insan bu kadar bencil.."

Nietzsche

Eğer öyle olsaydı bizi her seveni severdik ama bazen bizi çok sevselerde bazı insanları hic sevemiyoruz.

Ormanın içinde aynı ağacı iki kez görüyorsan kayboldun demektir.