ANALAR
Analar! Gül yüzlüler, sevgi saçan varlıklar
Almayı düşünmeyen, binler veren analar!
Muhabbet sarayında sergi açan varlıklar
Evlât gülistanında güller deren analar!
Özlenme beklemeden, özünden özleyenler
Hayalinde, düşünde yavruyu gözleyenler
Kederleri, dertleri soluksuz izleyenler
Melek kanatlarını geriveren analar!
Ayakları altında cennet gizli melekler
Bal fışkıran pınarlar, billûr sözlü melekler
Gönülleri titreten derin gözlü melekler
Öfkeyi, muhabbetle geri veren analar!
Evlât şarkısı çalar, söyler gönül telleri
Diken batsa evlâda, kavrulur gönülleri
Yalın ayak koşarlar, kanda olsa elleri
Kuş gibi kanatlanıp geliveren analar!
Sevgi dağarcığında riya yoktur onların
O şeker dillerinde dua çoktur onların
Yavrusu devamlı aç(!) , kendi toktur(!) onların
Evlâda, en muhteşem yeri veren analar!
Özenle büyütürler kırmadan, incitmeden
Meyve yetiştirirler küçücük bir dikmeden
Yıldız kayması gibi, dokunmadan, itmeden
Süzülüp, gönüllere giriveren analar!
Bir mübarek sihir var “ana” kelimesinde
Sanki bahar renginde, sanki bülbül sesinde
Hani heyecan var ya, bayram arifesinde
Her anışta, o tadı veriveren analar! .
Koklamak varken her gün, bu gönül güllerini
Bir tek güne sığdırdık, anılma günlerini
Her gün dualar alsak, öpsek de ellerini
Mutlu olsa, sıcacık eli veren analar.
Cemal Gören
