Annemiz

Annemiz


1 yaşınızdayken sizi elleriyle besledi ve yıkadı;
Bütün gece ağlayıp onu uyutmayarak teşekkür ettiniz.
2 yaşınızdayken size yürümeyi öğretti;
Size seslendiğinde odadan kaçarak teşekkür ettiniz.
  3 yaşınızdayken size özenle yemekler hazırladı;
Tabağınızı masanın altına dökerek teşekkür ettiniz.
  4 yaşınızdayken elinize rengârenk kalemler tutuşturdu;
Evin bütün duvarlarına resim yaparak teşekkür ettiniz.
5 yaşınızdayken sizi cici kıyafetlerle süsledi;
Gördüğünüz ilk çamur birikintisine atlayarak teşekkür ettiniz.
6 yaşınızdayken okula kadar sizinle yürüdü;
Sokaklarda gitmiycem diye ağlayarak teşekkür ettiniz.
7 yaşınızdayken size bir top hediye etti;
Komşunun camını kırarak teşekkür ettiniz.
  9 yaşınızdayken size piyano öğretmeni buldu;
Notaları bir gün bile çalışmayarak teşekkür ettiniz.
10 yaşınızdayken doğum günü partilerinden,
dans derslerine kadar her yere sizi arabayla götürdü;
Arabadan fırlayıp giderken arkanıza bile bakmayarak teşekkür ettiniz.
11 yaşınızdayken sizi arkadaşınızla sinemaya götürdü;
Sen bizimle oturma diyerek teşekkür ettiniz.
12 yaşınızdayken zararlı TV programlarını seyretmenizi istemedi;
O evde değilken hepsini izleyerek teşekkür ettiniz.
15 yaşınızdayken sizi yurtdışında yaz kampına gönderdi;
Tek satır mektup yazmayarak teşekkür ettiniz.
17 yaşınızdayken erkek arkadaşınızla partiye gitmenize izin verdi;
Bir telefon bile etmeden sabaha karşı eve dönerek teşekkür ettiniz.
19 yaşınızdayken okul masraflarınızı karşıladı,
sizi arabayla kampüse götürdü ve eşyalarınızı taşıdı;
Arkadaşlarınız alay etmesin diye
kampüs kapısında vedalaşarak teşekkür ettiniz.
21 yaşınızdayken iş hayatı ve kariyerinizle ilgili
size fikir vermek istedi;
Ben senin gibi olmayacağım diyerek teşekkür ettiniz.
  22 yaşınızdayken kep giyme töreninizde size gururla sarıldı;
Avrupa seyahati için para isteyerek teşekkür ettiniz.
24 yaşınızdayken uzun süredir çıktığınız çocukla tanışmak istedi;
Zamanını ben bilirim diye tersleyerek teşekkür ettiniz.
25 yaşınızdayken düğün masraflarınızı karşıladı,
sizin için hem mutlu oldu hem çok duygulandı;
Siz dünyanın bir ucuna taşınarak teşekkür ettiniz.
30 yaşınızdayken bebek bakımı hakkında size akıl vermek istedi;
Artık bu ilkel yöntemleri bırak diyerek teşekkür ettiniz.
40 yaşınızdayken sizi arayıp bir akrabanızın doğum gününü hatırlattı;
Anne işim başımdan aşkın diyerek teşekkür ettiniz.
50 yaşınızdayken o, çok hastalandı, hafta sonunda
onu görmeye gittiğinizde mutlu oldu;
Ona yaşlıların çocuk gibi nazlı olduğunu söyleyerek
teşekkür ettiniz
Derken bir gün... O, öldü...
O güne kadar onun için yapmadığınız ne varsa,
o anda kalbinize bir yıldırım gibi düştü...
EĞER HÂLÂ SİZİNLEYSE,
ŞİMDİ ONU HER ZAMANKİNDEN DAHA ÇOK SEVİN...   


Dr. Erdal Atabek

annemi özledim...

Tam Halimizi Yansıtmış Teşekkürler

Eğer HÂl Sizinleyse,
şimdi Onu Her Zamankinden Daha Çok Sevin...   

(

gerçekten annelerimizin kıymetini bilelim

biz insanlar her zaman kaybettikten sonra kıymetini anlarız sahip olduklarımızın. o yüzden şimdi elimizdeyken fırsatlar değerlendirmeliyiz.annemi  çoooook seviyorum

Annemi çok seviyorum ve çok özledim... 

Teknolojiye binlerce kez teşekkürler ki her akşam kamera sayesinde hasret giderebiliyoruz. Kokusunu duymak ise yaza kalıyor malesef ama buna da şükür...

Anaları sevmemek ne mümkün. Gurbet elde esen yelde, yağan yağmurda, açan güneşte, öten kuştadır analarımız. Hep yüreğimdedir. Yalnızlıkta yoldaşımdır anam.

Kaç yaşına gelirse gelsin, hayattaki rolü ne olursa olsun, insanlar için annelerinin hep farklı bir yerde olduğunu düşünürüm.
Şu an iki çocuğum var, kendim anneyim, ama annemin yanına gittiğimde hep farklı hisler içinde olurum.
Onu hep özlüyorum, sık sık yanımda olmasını istiyorum ama uzak olduğu için ancak tatillerde görüşebiliyoruz. Gerçi buna da şükrediyor, kendimi şanslı görüyorum. İnsanın anne babasının varlığını hissetmesi bile çok güzel...

Derken bir gün... O, öldü...

ah, ah! analarımız, kanatsız meleklerimiz,

karşılıksız, yalansız bizi seven analarımız, harşeyden ve herkesten daha önemli, en değerli varlığımız çok özledim annemi

Anne ve babamız yaşıyorken,yaşımız kariyerimiz ne olursa olsun değişmeyen rolümüz "çocuk olmak"
onları kaybedince işte o zaman büyüyoruz.Ne güzel varlık onlar

Anne olduğum için de çok mutluyum

bütün annelerin ellerinden öpüyorum. onların hakkını ödemek imkansız