Artık Kalemle Yazı Yazmıyoruz !!!

çok yazdığımı farkettim bende pilot kalemlerin çabuk bitmesinden sınıf defteri ,derse hazırlık planlarım karalama olarak hep yazarım ,çantamda kalemim ve not defterim eksik olmaz

eskiden eylül ayında bir kırmızı mürekkep , bir siyah mürekkep alırdık , iki dolma kalem kullanırdık...
 sonraları pilot kalemler çıktı.. eskiden kalma alışkanlık dedik.. bir kırmızı bir de siyah pilot akalem almaya başladık.. bir de enjektör.. içindek,i mürekkep bitince  mürekkep enjekte ederdik.... şimi ise, toner  dolduruyoruz..  yaz ıyoruz, yazmayı da beceremiyoruz... çünkü düz yazı ile el yazısı karışmış  durumda...1. sınıfta tahtaya çok güzel yazıyordum.. ama  bu yıl genellikle ne yaptım... tahtaya word sayfası yansıttım.... çünkü bilgisayar benden güzel yazıyordu....

Fehaş Hocam eskileri hatırlatan bu güzel mesaj için teşekkürler.
O zaman ne kadar çok yazı varmış. Sabah, akşam, her vakit; günlük plan, çarşaf yıllık planlar, gelen giden evrakl, yazı...
Yazılı sorularını yaz, düzelt, temize çek, vs.vs.
Hepsi kaleme ve ele dayalı.Parmaklarımızın arasında nasırlar oluştuğunu çoğu kez yorgunlukla günlük planları yazarken uykusuzluktan dolayı yazdığım yazının üzerinden bir kez daha aynı yazıyı yazdığımı hatırlıyorum.
Özellikle sene başında ve sene sonunda yazıların çokluğu yüzünden kendimi eve hapsettiğimi, hatta misafirlikleri bile iptal ettiğimi hatırlıyorum.

Şimdi Allah'ıma şükürler olsun, her şey çok kolay. Kopyala, yapıştır.Her şey hazır.Dergiler, kaynak kitaplar, projeksiyon, bilgisayar, üçyüze yakın tv. kanalları...
Eskiyi özlüyor muyuz? Zorlukları olsa da evet.
Ama gitmek ister mizsiniz deseler ona da hayır diyorum.

Saygılar.

evet bende babam öğretmen oldugundan dolayı az cok bişeyler hatırlıyorum. kocaman carsaf kağıtları, elle yazılan planları, dolma kalemlerini biz şimdi eskiye nazaran cok daha şanslıyız.

evet.yazı yazmıyoruz nerdeyse..yazımın bozulduğnu ve yazarken sıkıldığımı da hissediyorum..:-))

yazı yazmayı unuttuğumu fark ediyorum bende. yazım da baya bi kötüleşmiş. neyse yapacak bişey yok teknolojiye ayak uyduracağız.

Vallaha ben hala çok yazıyorum...

geçen yıl birinci sınıfları okuttuğum için bol bol yazdım.
çalışmaların nerdeyse tamamını kendi el yazımla hazırladım.

Artık yazı yazmıyoruz, konuşmuyoruz ve düşünmüyoruz...

hep o kpss, bozdu benim -okunaklı- yazımı. bir de artık el yazısı kullanıyoruz derslerde, normal yazımda bile harfleri birleştirmeye başladım. garip bir şey çıkıyor ortaya. diğer okulumda toplantı defterlerine bakardım arada, eski öğretmenlerin ne yazıları varmış...

ilkokul karnelerim duruyor hala...onlara bakınca öğretmenimin ellerinden,kaleminden çıkan yazıları gördükçe hüzünleniyorum...onun dokunduğu karnelerim beni çok duygulandırıyor.onun parmakları gezindi o karne üzerinde...

geçtiğimiz sene görüşleri de e-okulda yazmaya başladık...ben o yazdığım notların kendi kalemimden çıkmasından çok memnundum...

kitap ayraçları yapıp yakınlarıma verirken benden bir parça kalıyor onlarda diye düşünüyorum...kalemi resim yaparken,yazarken hala kullanıyorum..hala gördüğüm ve hoşuma giden kalemlerden alıyorum...bunun verdiği mutluluğu tarif edemem...kalemler başkadır,başka...

   Hayatı ne kadar da duygularımızdan uzak yaşadığımızın göstergesidir kalemden uzaklaşmak. Her şeyi o kadar anlık tüketiyoruz ki beynimiz artık düşünmüyor bile pek çok şeyi. Her şey refleks halinde cereyan eder olmuş. Konuştuğumuz insanlara verdiğimiz cevaplar bile sıradan. Karşımızdaki biliyor artık ağzımızdan ne çıkacağını. 300-400 kelime ile ömrünü tüketen insan sayısı o kadar fazla ki artık.
   Televizyon karşısında sessizleşen, aile içinde bile diyalog kurmayan bir toplum olmuşuz artık.
   Nitelikli konuşmuyoruz ki düşünmeyi akıl edelim..
   Düşünmeye vaktimiz yok ki yazabilelim..
   Okuma kampanyaları düzenliyor büyüklerimiz. Büyük marifetçesine anlatılıyor basınca tanıtılıyor ve maşallah “her yer” okuyor.
   Her yer okuyor da neden her taraf cehalet kokuyor diye sorası geliyor insanın.
   Ülke olarak o kadar değersiz ki vaktimiz anlaşılır gibi değil.
   Toplum içinde küçük bir not defteri çıkarıp kurşun kalemle bir şeyler karalamak tuhaf karşılanıyor. İlginç nazarlara şahit oluyor insan, suç işliyormuş duygusuna kapılıyor. Oysa o an düşündüklerini kaydetmekten başka muradı yok kalemi eline alanın.
   Zaman akıyor su misali ve Türk ısrarla bakıyor..
   Yahu al eline kalemi de şu suyun yönü nasıl değişir yaz be adam..

Hayırlı akşamlar.

19 Nisan 2010 tarihinde "Kalem ile yazmak bir ihtiyaç mıdır?" başlığıyla bir konu açmıştım.
Yazımda kalem ile yazı yazmanın ihtiyaç olmaktan çıktığını bu nedenle kalemle yazma öğretiminin öğrencilerin ellerini daha iyi kullandıkları döneme kaydırılması gerektiğini, okumayı temel alan bir öğretim sistemine geçilmesi düşüncemi ifade etmiştim.
Düşüncelerimi tam ifade edemediğimden olacak, çok değişik tepkiler almıştım.
O dönemde tablet bilgisayarlardan bahsetmiştim. Ben bile tablet bilgisayarların öğrencilerin yaşamına bu kadar erken girebileceğini tahmin edemedim.
Teknolojiye ayak uydurmakta zorlananlar illa ki kalem ile yazalım demeye devam edecektir.

Ben kalem yerine bilgisayar kullanmayı tercih edenlerdenim.

alışveriş listesi yaparken, sınıf defteri doldururken, öğrencilere çiçek-yıldız verirken kullanıyorum, bir de iddaa kuponu doldururken

Yazısız bir hayat düşünemiyorum. Kalem ve kağıt asla önemini yitirmez. Bilgisayardaki yazı karakterimizi yansıtmaz. El yazısı duyduları bile yansıtır.

Sınıf defterini doldururken,öğrencilerin defterlerindeki yanlışları düzeltirken,yaptığım testleri değerlendirirken....

bende aynı durumlarda kullanıyorum. kalemle yazmak zor geliyor artık.