Atam; rahat uyu. Yeni nesili emanet ettiğin emanetçilerin de, yeni nesil de senin izinde...
Sınıfımda yaşanan bir olayı müsadenizle siz sevgili dostlarımla paylaşmak istiyorum.
Tahtaya bir şiir yazmıştım. Matematik dersine girince tahtayı silmek için silgiyi elime aldım. Bu arada Kadir isimli bir öğrencim öğretmenim ben silebilirmiyim dedi. Kıramadım hadi bakalım dedim.
Bu arada sınıfla işlenecek konu hakkında ön bilgi mahiyetinde konuşuyorduk. Tahta silinmiştir diye arkamı döndüğümde tahtanın yarısının silinmiş yarısının öylece durduğunu gördüm. Kadir ise silgiyi silinmiş alanda ağır ağır gezdiriyordu.
Öğrencime neden şiirin kalan kısmını silmediğini sordum. Kadir'in verdiği cevap beynimde şimşek gibi çaktı. Gözlerim doldu. Öğrencime sarıldım. Alnından öptüm.
Ne miydi o beni böylesine duygulandıran?
Öğrencimin ''Öğretmenim bakın şiirde Atatürk yazıyor, Atamıza kıyamıyorum!'' sözleriydi.
Bu vatan Kadir gibi Ata'sının adını tahtadan silerken bile haya eden yavrularımıza emanetken sanırım Ata'mızın emanetleri sağlam ellerde!..