Ayılar Yavrularına Balık Tutmayı Nasıl Öğretiyorlar?

Arkadaşlarım aşağıda okuyacağınız yazıyı aylık olarak sürekli okuduğum bi dergiden alıp yazdım. Umarım hoşunuza gider..

''Bu çocuk hiç ders çalışmıyor!Ona ders çalış demekten bıktım.Beni deli edecek hocam!'' Öğrencilerine danışmanlık yapan öğretmenler, sınıf öğretmenleri ve rehber öğretmenlerin en çok duydukları cümlelerdir bunlar. Nadir de olsa bazı veliler ''çocuğum hiç kitap okumuyor!'' diye şikayete gelince seviniyorum. Çocuğunun kitap okumamasını dert eden ailelerin olması beni sevindiriyor. Çocuğunun hiç ders çalışmadığından şikayetçi velim bigün bana gelip öğrencinin ısrarla biran önce ders çalışmaya başlamasını talep edince dedimki: ''Hanımefendi! Yapmayın! Bu çocuk makina değil ki, gevşemiş vidasını sıkayım ya da eskimiş parçasını değiştireyim.'' İnsana yeni alışkanlık kazandırmak kolay değil. Ana- babaların bilmeleri gereken en önemli gerçeklerden biri, ''hiçbir insanın alışkanlıklarıyla dünyaya gelmediğidir.'' insan alışkanlıklarını çevresinden edinir. Sadece insanlar değil hayvanlarda eğitim sayesinde öğrenirler. Ayıların yavrularına balık tutmayı nasıl öğrettiğini biliyor muydunuz? 5-6 aylık yavru ayı anne ile birlikte suya girer, anne ayı balığı yakalar birlikte yerler. Birkaç hafta sonra yakaladığı balığı sıkarak öldürüp ağzından düşürür. Yavru ayı balığı yakalar. Bu oyun haftalarca sürer. Anne ayının suya düşürdüğü balık her defasında biraz daha canlıdır ve 5-10 sanıiye zaman bulsa iyice canlanıp kaçabilir. Ama yavru ayı buna fırsat vermez. Aylar sonra anne ayının elinden düşürdüğü balık canlıdır, ancak yine de kaçamaz. Çünkü yavru ayı artık usta balık avcısı olmuştur. Anne ayı bunu görür, yavrusuna balık vermez, onu aç bırakır. Hatta bitkisel besinler ya da başka atıklarla beslenmesini engeller. Aç kalan yavru ayının balık yakalamaktan başka çaresi yoktur. Bir eğitimci olarak ayıların eğitimini okuyunca çok şey öğrendim. Her ana-babanın ''EĞİTİCİ'' olduğunu hatırlatmama gerek var mı? Daha da önemlisi karşımızda duran bir insan hemde bizim için dünyanın en değerli varlığı olan ''Çocuklarımız''.

Ben öğrencilerime tatil ödevi olarak  ailesine kitap okumayı öğretme ödevi verdim. Merak ediyorum.Kaç tanesi başarabilecek bunu.

veliler şikayat ediyorlar bazen kitap okumuyor diye.İlk sorum siz okuyor musunuz oluyor.Gözüme bakıyorlar bazen.Hiç olmazsa okuyor gibi yapın diyorum, gözleri kayar da o an bir iki satır okurlar diye umarak.Offf of.

ne kadar doğru bir yazı. çocukların ilk eğitimleri ailede başlar.ve anne-babayı veya bir aile yakınını örnek alırlar. bu yüzden ailelerin örnek olması, çocukların yapmalarını istedikleri davranışları önce kendileri yaparlar. sigara içen biri "sakın sigara içme, sağlığa zararlı" derse ne kadar inandırıcı olur ki... hele de bu çocuk sizi örnek alıyorsa...

paylaşım için teşekkürler öğretmenim...

Güzel örnek,
Bazı cevaplar için doğaya bakmak ve görmek gerekli.

balık tutma hikayesinde müthiş bir tedricenlik var ...canlı bir varlığa(öğrenciye) bilgi depolamaya çalışmak .akıntıya kürek çekmekle benzerlik arzediyor .. eğitim ve öğretimde doğru bir tedricenlik  amacı pozitif kılar. doğru tedricenlik ancak doğru eğitimcilerle mümkün olur .yani dünyası sadece okul ile evden yada kahveden ibaret olmayan; geniş bir kültürel zenginliği aynı zamanda bilinçli bir okuyucu olan eğitimcilerle ancak bu iş gerçekleşebilir.