Ben Bir Öğretmen Çocuğuyum Ve Diyorum Ki....

Öğretmen olan ailemin yaşadığı strese bakınca istemiyorum öğretmen olmayı.

Nice fedakarlıklarına şahit oluyorum onların. Karşılığı bir kaç kelimeyle teşekkür.

Küçücük hatalarının karşılığı ise tonla laf işitmek.

Toplumun bakış açısı değişedikçe aile mesleği seçmesem iyi olacak galiba.

Okulda bütün çocuklara örnek olmak zorundayım. Her zaman kusursuz olmalıyım. Hata yapma lüksüm yok. Çünkü ben bir öğretmen çocuğuyum.

Öğretmen çocuğu olmak, çocukken sizi ev kapısında, öğrenciyken veli toplantısında beklemeyenlerle  ile başlar,  askerlikte - polislikte - öğretmenlikte  yemin töreninde biter. 

Bursluluk sınavında ayrıcalıklıyım, okulda torpilliyim gözüyle her fırsatta halk tarafından dışlanıyorum.
Bursluluk sınavına babam öğretmen diye giremiyor,sınava a4 ile gelen pastane sahibi arkadaşlarımı uzaktan izliyorum.
Okulda normallik istiyorum,veliler ayrıcalıklı sanmasınlar diye ezilmek değil.

Okulda bütün çocuklara örnek olmak zorundayım. Her zaman kusursuz olmalıyım. Hata yapma lüksüm yok. Çünkü ben bir öğretmen çocuğuyum.

Ben bir öğretmen çocuğu olarak iyi örnek miyim kötü örnek miyim hiç bakmamıştım, neyse o halimi göstermiştim, zaten kötü bir karakteriniz varsa bunu saklayamazsınız eninde sonunda ortaya çıkar, en iyisi dürüst doğru olmak ve eğer varsa kötü özelliklerini ortadan kaldırmak için uğraşmak

Öğrencilerine hiç kızmıyorsundur eminim,peki bana neden kızıyorsun baba?

Ben bir öğretmen çocuğu olarak iyi örnek miyim kötü örnek miyim hiç bakmamıştım, neyse o halimi göstermiştim, zaten kötü bir karakteriniz varsa bunu saklayamazsınız eninde sonunda ortaya çıkar, en iyisi dürüst doğru olmak ve eğer varsa kötü özelliklerini ortadan kaldırmak için uğraşmak

Bir hata yapsanız söyleyecekleri laf hazır : "Bir de öğretmen çocuğu olacaksın"
Öğretmen çocukları da her çocuk gibi nihayetinde çocuk. Hata yapabilir. Öğretmen çocukları da eğitilmeye muhtaç.

Öğrencilerine hiç kızmıyorsundur eminim,peki bana neden kızıyorsun baba?

Çünkü onun velisi var,
cimeri var,
meb i var,
müdürü var,
zümresi var...
Varda var...

Senin kimsen yok ki oysa..

Babam üniversiteyi kazandığında 12 Eylül olmuş ve okuluna devam edememiş.  Öğretmen çocuğu olan arkadaşlarımı görünce babamın iyiki okulu bıraktığını düşünürdüm.  Şimdi kendi halinde çiftçi. Ekip biçiyor  ,üretiyor.  Hayatına gıpta ile bakıyorum.  Yazın yaylada kışın sahilde.  Bense yıllardır gurbet ellerde dağ başlarında....

Ben babama kardeşlerimle niye ilgilenmiyorsun gibisinden bi fırça atmaya kalkmıştım da, bana ''onların da öğretmeni var'' gibi bir şey söylemişti. Yazık herkesi kendi gibi sanıyor.

hiç sevmedim öğretmen çocuğu olmayı.
yolumuz belliydi, öğretmen çocuğu öğretmen olur.okumama şansın yok zaten
başka bir meslek düşünmedim bile, bilmiyorum vizyonum mu dardı

Ve diyorum ki... babam öğretmen olmasaydı ben de olmazdım...

hiç sevmedim öğretmen çocuğu olmayı.
yolumuz belliydi, öğretmen çocuğu öğretmen olur.okumama şansın yok zaten
başka bir meslek düşünmedim bile, bilmiyorum vizyonum mu dardı

Ve diyorum ki... babam öğretmen olmasaydı ben de olmazdım...

Sayın hocam 3 çocuğum da öğretmen olmak istemiyor.
Bu, her şeyi özetliyor gibi sanki.

hiç sevmedim öğretmen çocuğu olmayı.
yolumuz belliydi, öğretmen çocuğu öğretmen olur.okumama şansın yok zaten
başka bir meslek düşünmedim bile, bilmiyorum vizyonum mu dardı

Ve diyorum ki... babam öğretmen olmasaydı ben de olmazdım...

Öğretmenim,benim de 3 çocuğum var.
En büyükleri meslektaşım.
Kucuklerin ikisi de doktor olmak istiyor .
Tabiiki gelecek ne gösterir bilemeyiz.
Demekki baba mesleğini sevip seçen de var.
Biraz tercih meselesi.

Babam öğretmendir,eski öğretmenlerden.Çocukluğumuzda öğretmen çocukları olarak kusursuz davranmak zorundaydık,bu beklenirdi bizden.Şimdi bakıyorum,yine aynı bakış,eskisi kadar olmasa da devam ediyor.Okulda yüzlerce çocuk varken, öğretmenler odasında; eleştiri yapılması demiyorum, iyi konuşulması bile öğretmen çocuklarını rahatsız ediyor.Bence haklılar.