Ben Öğretmen Oldum Anne!

Beni bir dağın başında bana hapsettiler...
Korkularımda saklandığım boş odalardayım anne.
Ben artı kızdığın o yaramaz çocuk değilim anne!
Ben "öğretmen oldum...öğret..men...öğree..t men oldum anne!
Hıçkırıklarımı duyma yokluğumda...
Demiyeyim diyorum amma...Diyorum da:
Ağlıyorum duyuyor musun ağlıyorum!Anne...Anneee!
Burada kokun yok,kimse benim nazımı çekmiyor!
Çayımı bile kendim yapıyorum anne!
Diyemiyorum kimseye:
-Ya..ya.. bana ne!Bana ne!
Anne...Anneee!

Burada su yok,
Burada pişirdiğin o sıcacık yufkalar da yok...
Elim ayagım başkasına temiz,bana kirli:
-Koktukça kok!
Anne...Annee...Anneee!

Burada akşamlar çok çabuk oluyor anne.
Kimsecikler kalmıyor yanımda!
Koşuyum,oynayayım diyorum
Uykular akarken kanımda!
Nerdesin,nerdesin anne!
Seni çook özlüyorum anne;
-Bir şeyim kalmadı inan,sıkılası canımda...
Anne;
Burası gurbet,burası yaban!
Beni biraz hatırla hatırla olur mu?
Yalnız kaldığın zaman!

Beni anıyor mu arkadaşlarım!
Onları gördükçe için sızlıyor mu anne...
Düşünüyorum da neydi o yaşadıklarım...

Ben "öğretmen oldum" annem...
Böyle diyorlar adıma...
Adımı bile duymuyorum,
Duymuyorum anne,
Yapayalnız kaldığımda...

Artık sende yoksun,
Bende sende yoğum!
Burada bir "ışık" yaktım,
Anne ...Söyle ne yapsın oğlun!

Bana
Teşekkürü bir türlü öğretememiştin:
-Desene oğlum!
İşte bu dağlardan bağırıyorum:
-Babaam...Annem..
"SİZLER SAĞOLUN!"


"Adamınbiri87)

Muhabbetle kalın
Saygılar...

hocam mesleğin ilk günlerine gittim birden.ne zor günlerdi..buradan o zor günlerde beni yalnız bırakmayan babama teşekkürlerimi sunarım

adamınbiri öğretmenim çok duygulandırdın beni..
  "anneeee"
sözü yüreğimi sızlattı... yüreğine, eline sağlık öğretmenim..

yazınızı "hastane önünde incir ağacı" türküsü eşliğinde okuyunca gözyaşlarımı tutamadım

canım annem, canım babam sizleri çok özledim

"garip kaldım yüreğime dert oldu
 ellerin vatanı bana yurt oldu"

adamın biri HOCAM.
çok etkileyici bir yazı yazmışsınız.
teşekkürler.

Bu çileleri beraber yaşadık...
Gönüllerimizde  bir olunca duygular deniz oluyor arkadaşlar.
Hepinize teşekkür ediyorum.
Muhabbetle kalınız.
Saygılar.

yüreğimin bamteline dokundunuz öğretmenim ellerinize sağlık ağlattınız beni...
şimdiki beni anlatıyor bu şiir...

annem ve babam nasıl öderim haklarınızı

daha 2 yıllık öğretmenim ama ilk sene benim için çok garip di.ben de duygulndım.elinize sağlık hocam

Çok Güzel Olmuş Ya
annesi Olmayanlara Daha Da Dokunuyo....ağzınıza Sağlık:(

herkes gibi ben de meslekteki ilk senemi hatırladım ve kötü oldum..

Değil mi ki gurbet, değil mi ki yaban illa acı var orada..  Zaman geçtikçe alışıyor, tutunuyor insan yaşadığı şehre de o ilk sene yok mu.. aaaah ah! ömürlerden ömür gider ...

O ilk yıldaki kendimi annesinin elbiselerini giymiş bir çocuk gibi görüyorum şimdi. Üzerindeki yük, adının başındaki sıfat, herşey bir numara büyük ve emaneten duruyor gibi ve bu emanetlerin altında ezildikçe ezilen, delirecek duruma gelip nefes alamayan ben...



hey gidi günler, zamanla biz mi büyüyoruz yoksa elbiseleri mi küçültüyoruz bilmiyorum ama yükümüzün hafiflediği kesin..

yüreğimin bamteline dokundunuz öğretmenim ellerinize sağlık ağlattınız beni...
şimdiki beni anlatıyor bu şiir...

annem ve babam nasıl öderim haklarınızı

"ayşegoçeri"  öğretmenim;
 
-İşte bu benim...
Diyorsan!
"Biz" seni" duyarız...
Çook uzakta da olsan.

Muhabbetle kalınız.
Saygılar.

ayşe koçeri öğretmenim;
 
-İşte bu benim...
Diyorsan!
"Biz" seni" duyarız...
Çook uzakta da olsan.

Muhabbetle kalınız.
Saygılar.

teşekkür ederim öğretmenim..zaten sizlerde olmasanız nasıl geçer bilmem bu geçmeyen zaman..
(bu arada öğretmenim,affınıza sığınarak;göçeri, koçeri değil)..
tekrardan teşekkürler..duygularımıza tercüman oldunuz...

özür dilerim öğretmenim.
Gözlüklede göremiyoruz herhalde..düzeltiyorum.
Saygılar.

çok duygulandım bende emeğine sağlık

Öğretmenim öyle bir şiir yazmışsınız ki ta yüreğimde hissettim, çok duygulandırdım, hatta ağladım. Her ne kadar kendim anne olsam da annem uzakta olduğu için herhalde anne şiirleri beni çok etkiliyor. Paylaştınız için teşekkürler...