çok etkilendim.
en nefret ettiğim şehir olan yiğenimi anasız bırakan yozgattan gelen bu şiir yüreğimi bir kere daha dağladı.
Sayın Kamanlı uzman öğretmenim,
Değerli hocam,
Sevgili kardeşim...
Yazdıklarınızı okuyunca konunun ne olduğunu bilemediğim için hem şaşırdım hemde sizin adınıza inanın çok üzüldüm.
Hocam ne olduğunu bilmiyorum ama eğer kaybettim dedikleriniz yaşıyorsa Geçmiş olsun diyorum. İnşallah böyle bir şey yoktur ümidiyle bahsettiğiniz yakınınız rahmete ermişse de sizlere başınız sağolsun,Rabbim sabrınızı arttırsın diyorum...
Değerli hocam,
Siteye katıldığım günden bu yana hiç bir zaman bu da "şiir olsun"diye yazmadım.Belki de hiç inanmayacaksınız ama her zaman gördüklerimi,yaşadıklarımı, hissettiklerimi yazmaya çalıştım.Bunun dışında bir yerlerde gezinme, yazma ihtiyacım olmadı.
Sizlerde öğretmensiniz, yukarıda olanları sizlerde yaşadınız, sizlerde şahit oldunuz hocam.Kimi zaman yüreğiniz yandı, kimi zaman gözyaşlarınza boğuldunuz...
Bunlar bizim mesleğimizin en acı olan tarafı...
Hayatım boyuncada imkanların her türlüsü var iken bile iyi bir yere tayin istemedim.Hep yukarıdaki şiirde anlatmaya çalıştığımız ya da şahit olduğumuz yerlerde kimine gözyaşı, kimine neşe, kimine arkadaş, kimine destek olmaya çalıştık.Ömrümüz bitti, saçlarımız ağardı...
Dahası bu tür öğrencilerimizin hayatı hayatımız oldu.
Yukarıdaki şiirde nöbetçi olduğum bir günde, kar ve yağmur altında bu tür olayları yaşayan, sopa yiyen, hor görülen öğrencilerimin birlikte koştuklarına oynadıklarına şahit olduğum bir zamanda yazılmıştır.
Güzel kardeşim sevgili öğretmenim,
Szide biliyorsunuz ki her memleketin iyiside vardır kötüsüde vardır.Belkide tahmin ettiğim sizin bahsettiğiniz olayın sonucunda oluşan adı konulamayan nefretten dolayı böyle yazdınız diyorum.Bakın ben de o memleketin çocuğuyum.
İçimizden çıkan bir kaç kendini bilmezi bizimle aynı kefeye koymayınız olur mu?
Saygı ve selamlarımı gönderiyorum.
Rabbime emanet olunuz.
Saygılar.
