Merhaba sevgili öğretmenlerim,
Geçtiğimiz yıl bilim sanat merkezine başvurmuştum, ufak bir puanla kaçırdım. Bu yıl açık olursa tekrar başvurmayı düşünüyorum ve bilsemde çalışmayı çok istiyorum fakat şu noktada emin olamıyorum. 6 yaşında bir oğlum var seneye 1.sınıfa başlayacak. O okuldan gelecek ben işe gideceğim gibi olacak. Çocuğumla yeterli vakit geçirebilecek miyim endişesi kafamı çok kurcalıyor. Bu noktada bilsemde çalışan, çocuğu olan öğretmenlerimiz nasıl bir yol izliyorlar? Benim bu hissettiklerim yersiz bir telaş mı yoksa tereddütlerimde haklı mıyım? Bana içtenlikle cevap yazabilirlerse çok mutlu olurum. Teşekkür ediyorum.
Merhaba,
"Damdan düşen halden bilir." diyerek başlayayım. Bu benim hikayem. Büyük oğlum liseye, küçük oğlum da ilkokula başladığı yıl bilseme atandım. Eşim hastanede çalıştığı için bazı akşamlar nöbeti oluyor ve evde bulunamıyordu. Benim ise öncesinde norm fazlası olduğum için hem gündüz normal okullarda hem de gece bilsemde dersim vardı. "Gerçekten bilsemde çalışman gerekli mi, küçücük çocuğu sana ihtiyacı olan zamanda bırakıp gidiyorsun, bilsemde çalışmak bekarların işi vb söylemleri hem büyük oğlumun okulundaki öğretmenlerden hem de çevremdeki tanıdık ve akrabalardan çokça duydum. İlk başladığımda da aynı sizin bahsettiğiniz tereddütlerle başladım. Eşim çok büyük destek oldu, onun desteği olmasa bilsem sınavına bile girmezdim. Çocuğum eve geldiğinde onunla 10-15 dakika sohbet edip bilseme gidiyor, akşamları da döner dönmez oyun oynuyordum. Mümkün olduğunca vakit ayırmaya çalışıyordum. Bilseme gittiğim günlerde çocuğumla eskisinden daha çok vakit geçirmeye başladığımı fark ettim çünkü normal okula gidip bilseme gitmediği günler eve gelince o ödevlerini yaparken ben yemek, bulaşık, temizlik işleri ile uğraşıyordum ve pek oyun oynayamıyorduk. Bir süre sonra bana çocuğum keşke hep bilseme gitsen daha çok oynardık deyince durumu idrak ettim. Gündüzleri rutin işleri halledip, derslerimi de hazırlayıp dinlenmeye vakit buluyor, akşamları da çocuğumla ilgileniyordum. Şimdi aradan yıllar geçti. Büyük oğlum zaten şehir dışında, bizimle yaşamıyor. Küçük oğlum 10. sınıf oldu. İki-üç yıl sonra büyük ihtimalle o da üniversite okumaya gidecek. Ben evde yalnız olacağım. Seneler sonra şöyle düşünüyorum, iyi ki bilsemi tercih etmişim, iyi ki bilsemde çalışıyorum.
