kimsesiz yapayalnız yorgun bir öğretmenden acıklı bir günaydın.
dün milli eğitim müdürü teşrif etti okuluma. oduna, kömüre , temizliğe söylenip gitti. ne acınacak bi tablo. çocuklara, onların seviyelerine baktıktan sonra bir tebrik beklerken en azından olumlu bi cümle beklerken temizlikçi muamelesi görmek yıktı beee ......
sonra en son giderken okuma yazma ve 4 işlem bu dört sınıfta bu yeterli diyip çekti gitti. emeklerin görmezden gelinmesi içimdeki öğretme aşkını da görmezden gelmeme sebep oldu bugün.
sen kimsesiz değilsin hocam. öğrencilerin var. umudunu azmini kırmak isteyen dahili ve harici bedhahları olacaktır (
). bu durumlarda kendini savun. öğretmeni bir köşeye atıp nedir ne değildir, nasıl yaşar ihtiyacı var mı yok mu diye sormadan işlerin azarla, horlama ile düzeleceğini sanan, sıcak kaloriferli odalarında çay içen; sonra da senin üzerine yıkılmış onca işi anlamadan ahkam kesenler bunlar. böyle insanlanla çok karşılaşacaksın. sen yine de yıkılmaz olacaksın.
