Yoruldum,yoruldum,yoruldum.
Çok üzgünüm. Yoruldum,yoruldum,yoruldum.
5 sınıfı bir arada okutmaktan,
Yetişememekten,yetiştirememekten,
Her sene e,l,m demekten,
Her bir çocuğun onlarca surusuna cevap vermekten,
Şevklerini kırmamak için sabırla dinlemekten,
Vicdanımın sesiyle yüzleşmekten,
Tüm herşeye rağmen çocukların gözlerinin içine bakınca yeniden,yine demekten,
Çok bunaldım ve bugün taştım. Sadece sinirlendim,sesimi bile yükseltemedim,davranışlarımdan anladılar çocuklarım sinirlendiğimi,sessizce oturduk epey,konuşsaydım daha iyi olurdu belki ama,düğümlendi boğazımda,diyemedim hiçbirşey. Sonra çocuklarımdan bir tanesi kaçamak bir şekilde özür dileyince,boğazımdaki düğümler gözyaşına dönüştü ve ağladım epey. Çok üzgünüm.
Az kaldı,biraz daha sabır biraz daha gayret öğretmenim ,hepimiz yorulduk zaman zaman aynı şeyleri hepimiz yaşıyoruz,sıkıntılarımız bir o ufacık özür bile yetiyor kimi zaman.
Üzmeyin kendinizi.Elinizden geldiği kadar bu böyle.
Yalnız değilsiniz unutmayın Tuba öğretmenimmm.