İlçede çalışan öğretmenler öf püf diyerek programı izlerken köyden gelen öğretmenlerim ilgiyle izliyorlardı, bu durum köy öğretmenleri olarak sosyalliğe olan susuzluğumuzun göstergesi gibiydi...
İşte bu cümlelerin altına imzamı atarım değerli öğretmenim... Bugün ilçedeydik, ilçenin en büyük okulunda, (zaten tek okulu var
) törendeydik... Çok hüzünlendim bugün, kendi kendime dedim ki, bende acaba böyle bir okulda görev yapacak mıyım? Acaba benimde öğretmen arkadaşlarım,zümrelerim olacak mı? Her ne kadar soruları sorsamda kendi kendime, KÖY ÖĞRETMENİ olmaktan gurur duyuyorum, hatta bugün öğrenci "Ben Köy Öğretmeniyim" şiirini okurken gözlerim daldı gitti... Son sözüm bellidir:
-Ben Köy Öğretmeniyim...
Ne köydeki büyük çocukların bayrağın ipini koparmış olmaları ne de dersleri yetiştirememin verdiği telaş bugün sinirlerimi bozmaya yetmedi
Öğlen öğrencileri evlerine gönderip, kapıya kilit vurup ilçenin yolunu tuttuk... Önce çelenk sunma törenine, ardından öğretmenler günü programına katıldım, bu sefer unutulmamış olmak mutlu etti beni doğrusu...
İlçede çalışan öğretmenler öf püf diyerek programı izlerken köyden gelen öğretmenlerim ilgiyle izliyorlardı, bu durum köy öğretmenleri olarak sosyalliğe olan susuzluğumuzun göstergesi gibiydi
Bu kadar sosyallik benim gibi bir köy öğretmenine fazla diyerek ardından düzenlenen kokteyle katılmadım artık Her şeye rağmen güzel bir gündü... Milli eğitim müdürümüzün sahnede tek başına serenler zeybeği oynaması ise etkileyici bir tabloydu açıkçası...