Sabah arabaya bindim, kontağı çevirdim ama vites geçmedi. Denedim olmadı. Kapatıp açtım olmadı. Tam 40 dk uğraştım olmadı. Servisi aradım. Hocam arabayı bırakmalısın biz çekiciyle aldırırız dediler.
Şehir merkezinden köye 65 km. Gidecek birini bulmam gerek dedim. Ki başka türlü ulaşım yok. Yakın köyde çalışan bir arkadaşı aradım çok şükür ki yola çıkmamıştı henüz. Beni aldı ve yola koyulduk. Bu arada okul saati yaklaştı. Eski hizmetlimi arayıp (anahtarı almamıştım henüz) sobaları yakmasını rica ettim.
09.15 de okuldaydım ki okulun önünde son model bir araba var. Sırada ne var diye düşündüm. Bakalım neyle karşılaşacaktım. Derken bir bey çıktı içeriden, Müfettiş Kurulu Başkanı.
Selamlaştık, hal hatır sorduk. Durumu anlattım. Tam da gelecek günü bulmuşum diye şaka yaptı.
"Biz moral bozmaya değil arkadaşlarımızın dertlerini dinlemeye geliriz." dedi ve ekledi "bir sıkıntı ve sorununuzda hiç çekinmeyin arayın lütfen."
Bu cuma kara cuma mı, 13. cuma mı bilemedim ama oldukça hareketli ve stresli başladı gün. Bir kahveyi hak ettim sanırım.
Sahi gün aydınlandı mı acaba?
