İki yaşında bir çocuklar köyde yaşamak benim için en zoru idi.
Okuldan sonra beş dk nefes almadan akşam dokuz ona kadar onunla ilgilenmek gerekiyordu çünkü çocuk bunalıma girmişti. Anlam veremiyordu belli ki evinden, babasından neden ayrı kaldığına. O dönem hırçınlaştı, sinir krizleri geçirdi yavrum. Lojmanda "tecrit " hayatı yaşadı resmen bir sene. Park yok, oynayacak çocuk yok, baba yok, ev desen evden başka her şeye benzer, nemden oyuncaklarının bazıları çürümüştü
Bunları düşündükçe neden alan değiştirdin diyenleri bir kaşık suda boğasım geliyor. ( sözüm meclisten dışarı )