bazen o kadar özlüyorum ki ben de birileriyle kitap, sinema yada gezi vs. hakkında konuşabilmeyi... köyde o kadar sıradanlaşıyor ki her şey asosyal olup çıkıyoruz bazen saatlerce sadece pencerenin önünde çeken telefonuma yapışıp arkadaşlarımı aradığım oluyor...aynı şekilde ayda bir müdürler toplantısı oluyor diğer arkadaşlarla sadece dertleşsem bile köye gelince yüzümde bir gülümseme oluyor
işte böyle...