Bizim Yunus ( Emre)

AŞKIN İLE MEST OLALI

Aşkın şarabın içeli kandalığım bilmezem
Şöyle yavu kıldım beni, isteyuben bulumazam

Derya-vü umman olmuşam, gevherlere kan olmuşam
Hüsnünde hayran olmuşam, kendüzüme gelimezem

Zatına yol bulumadım, senden nişan alımadım
Çünki seni bilemedim, kulluğunu kılımazam

Yoluna basaldan kadem, varlığımı kıldım adem
Gözden ırılma sen bir dem ki sensiz ben olumazam

Adın dolalı ellere, senden nişan alımazam
Aşkın ile mest olalı, Cennet'lere kalımazam

Benim urup bünyadımı, Yunus yazaldan adımı
Kestim kamudan umudü, aşkından ayrılmazam

HİÇ GÖNLÜNE GELE Mİ

Ne acep olur şu adem oğlanı
Öleceğin hiç gönlüne gele mi
Azrail kaynağın urup canına
Alacağın hiç gönlüne gele mi

Azrail alır bu cümle canları
Toprağa düşürür nazik tenleri
Geyireler sana yensiz donları
Giyeceğin hiç gönlüne gele mi

Gelir növbetin dolanı dolanı
Ağlasana sen bulanı bulanı
Halkın önünde beğeni beğeni
Yunacağın hiç gönlüne gele mi

Gece gündüz zikreylesin dilimiz
Gizli değil, ayan Sana halimiz
Karanlık kabirde bir gün yalınız
Kalacağın hiç gönlüne gele mi

Yunus Emre'm eydür hele burada
Heman ömrüm zayi geçti arada
Yarın Hak yanında yüzü karada
Olacağın hiç gönlüne gele mi

Dâim Hakk'a cemâlini dile dur
Zikr ile Mevlâ'yı dilden ana dur
Kahrı kime ise lûtfu onadır
Ağlatırsa Mevlâ'm yine güldürür...

Yunus Emre

DervişIik baştadır, tacda değiI. Kızdırmak oddadır, sacda değiI.

Hoştur bana senden gelen. Ya gonca gül, yahut diken. Ya hayattır, yahut kefen. Nârın da hoş, nurun da hoş. Kahrın da hoş, lütfun da hoş.

[linkler sadece üyelerimize görünmektedir.]

Kalem eğri dilli,
mürekkep siyah yüzlü,
kağıt iki yüzlü!
Şimdi kalkıp arzu halimi yazmaya kimi mahrem kılayım...
Yunus Emre

Aşık oIamayan adem benzer yemişsiz ağaca.

Kim umar senden vefayi yalan Dünya değilmisin..
Yunus Emre

Olsun be aldırma Yaradan yardır.
Sanmaki zalimin ettiği kârdır.
Mazlumun ahı indirir şâhı.
Herşeyin bir vakti vardır.

Dağlar nice yüksek ise,yol anın üstünden geçer.

Dertli ne ağlayıp gezersin burda
Ağlatırsa Mevlam yine güldürür
Nice dertli kondu göçtü burada
Ağlatırsa Mevlam yine güldürür!..

(Y.Emre)

Biz gelmedik dava için,
Bizim işimiz sevda için,
Dostun evi gönüllerdir,
Gönüller yapmaya geldik...

Cana cefa kıl ya vefa
Kahrın da hoş, lutfun da hoş,
Ya derd gönder ya deva,
Kahrında hoş, lutfun da hoş.
Hoştur bana senden gelen:
Ya hilat-ü yahut kefen,
Ya taze gül, yahut diken..
Kahrında hoş lutfun da hoş.
Gelse celalinden cefa
Yahut cemalinden vefa,
İkiside cana safa:
Kahrın da hoş, lutfun da hoş.
Ger bağ-u ger bostan ola.
Ger bendü ger zindan ola,
Ger vasl-ü ger hicran ola,
Kahrın da hoş, lutfun da hoş.
Ey padişah-ı Lemyezel!
Zat-ı ebed, hayy-ı ezel!
Ey lutfu bol, kahrı güzel!
Kahrında hoş, lutfun da hoş.
Ağlatırsın zari zari,
Verirsen cennet-ü huri,
Layık görür isen nari, Kahrında hoş, lutfun da hoş.
Gerek ağlat, gerek güldür, Gerek yaşat gerek öldür,
Aşık Yunus sana kuldur, Kahrında hoş, lutfun da hoş.
Yunus Emre

Hiç hata yapmayan insan, hiçbir şey yapmayan insandır.
Ve hayatta en büyük hata kendini hatasız sanmaktır.
Yunus Emre