Bizim Yunus ( Emre)

,,,

Diller damaklar şaşıran
Aşk kazanını taşıran
Hamza'yı kaftan aşıran
O ağulu yılan benem

YUNUS değil bunu diyen
Kendiliğidir söyleyen
Kafirdürür inanmayan
Evvel ahir heman benem

Bu Dünyaya Gelen Gider Yürü Fani Dünya, Sana Gelende Gülmüş Var Mıdır?

Dünya Yalan Kardeşim ,Dünya Yalan...
Var mı Yalan Dünyada,Bakî Kalan..
Mal da Yalan Mülk de Yalan
Var Biraz da Sen Oyalan...

YUNUS EMRE..

Girdik bu yola
Aşk ile bile
Gurbetlik ile
Bizi salar var

Her kim merdâne
Gelsin meydâne
Kalmasın câne
Kimde hüner var

Yunus sen bunda
Meydan isteme
Meydan içinde
Merdâneler var

Ne Varlığa Sevinirim,
Ne Yokluğa Yerinirim,
Aşkın ile Avunurum,
Bana Seni Gerek Seni..”

Biz bir behâne arada ayrık de elden ne gele
Hak çün emir eyler cana bu keleci ondan gelir

YÛNUS bir derd ile âh et kahr evinde neyler rahat
Bu derde derman kefâret bir âh ile suzdan gelir

Cümleler doğrudur sen doğru isen, doğruluk bulunmaz sen eğri isen.

Yar yüreğim yar, gör ki neler var,
Bu halk içinde bize gülen var.

Ko gülen gülsün, Hak bizim olsun,
Gaafil ne bilsin,Hakk'ı seven var

İlim İlim Bilmektir
İlim Kendin Bilmektir
Sen Kendini Bilmezsin
Ya Nice Okumaktır..

Sırat kıldan incedir kılıçtan keskincedir varıp onun üstüne evler yapasım gelir.....

YUNUS EMRE

Biz gelmedik dava için, Bizim işimiz sevda için, Dostun evi gönüllerdir, Gönüller yapmaya geldik.

Kim ki Kurân bilmedi, sanki dünyaya gelmedi.."

(Yunus Emre)

Aşk aşıkı şir eder,
Aslanı zencir eder,
Katı taşı mum eder.

Dağlar nice yüksek ise,yol anın üstünden geçer.