Bizim Yunus ( Emre)

Bana Seni Gerek Seni

Aşkın aldı benden beni,
Bana seni gerek seni;
Ben yanarım dünü, günü,
Bana seni gerek seni,..

Aşkın, âşıklar öldürür.
Aşk denizine daldırır
Tecelli ile doldurur
Bana seni gerek seni.

Sofilere sohbet gerek
Ahilere ahret gerek
Mecnunlara Leylâ gerek
Bana seni, gerek seni.

Yunus durur benim adım
Gün geçtikçe artar odum
İki cihanda maksudum
Bana seni gerek seni...
 
Yunus Emre

ALLAH SANA SUNDUM ELİM

Sensin kerim, sensin rahim, Allah sana sundum elim.
Senden artık yoktur emin, Allah sana sundum elim.

Ecel geldi vade erdi, bu ömrüm kadehi doldu.
Kimdir ki içmeden kaldı, Allah sana sundum elim.

Gözlerim göğe süzüldü, canım göğüsten üzüldü.
Dilim tetiği bozuldu, Allah sana sundum elim.

Üş biçildi kefen donum, Hazret'e yönelttim yönüm.
Acep nice ola halim, Allah sana sundum elim.

Urdular suyum ılıdı, kavim kardeş cümle geldi.
Esen kalsın kavim kardeş, Allah sana sundum elim.

Geldi salacam sarılır, dört yana sala verilir.
El namazıma derilir, Allah sana sundum elim.

Salacamı getirdiler, makberime yetirdiler.
Halka olup oturdular, Allah sana sundum elim.

Çün cenazeden şeştiler, üstüme toprak saçtılar.
Hep koyubeni kaçtılar, Allah sana sundum elim.

Yedi Tamu, sekiz Uçmak, her birinin vardır yolu.
Her bir yolda yüzbin çarşı, Allah sana sundum elim.

Geldi Münker ile Nekir, her birisi sordu bir dil.
İlahi Sen cevap vergil, Allah sana sundum elim.

Görün acep oldu zaman, gönülden eyleniz figan.
Ölür çün anadan doğan, Allah sana sundum elim.

Yunus tap uzat bu sözü, Allahına dutgıl yüzü.
Didardan ayırma bizi, Allah sana sundum elim.
                                                            Yunus Emre

Karlı dağların başında
Salkım salkım olan bulut
Saçın çözüp benim içün
Yaşın yaşın ağlar mısın

Esridi Yunus'un canı
Yoldayım illerim kanı
Yunus düşte gördü seni
Sayru musun sağlar mısın
 
Yunus Emre
 

Söz Ola
Sözü bilen kişinin,
Yüzünü ak ede bir söz
Sözü pişirip diyenin,
İşini sağ ede bir söz

Söz ola kese savaşı,
Söz ola kestire başı
Söz ola ağulu aşı,
Yağ ile bal ede bir söz

Kişi bile söz demini,
Demeye sözün kemini
Bu cihan cehennemini,
Sekiz cennet ede bir söz

Yunus şimdi söz yatından,
Söyle sözü gayetinden
Pek sakın o şah katından,
Seni ırak ede bir söz


Yunus Emre

Dünya Yalan Kardeşim ,Dünya Yalan...
Var mı Yalan Dünyada,Bakî Kalan..
Mal da Yalan Mülk de Yalan
Var Biraz da Sen Oyalan...

YUNUS EMRE..

Miskinlikte buldular, kimde erlik var ise
Merdivenden ittiler, yüksekten bakar ise
Gönül yüksekte gezer, dem-be-dem yoldan azar
Dış yüzüne o sızar içinde ne var ise

Cümleler doğrudur sen doğru isen,
Doğruluk bulunmaz sen eğri isen.
 Yunus Emre

Gitti beyler mürveti,Binmişler birer atı
Yediğü yoksul eti,içtiğü kan olısar

Ne acayip sergüzeştler,Bağrım dolu serzenişler
Durmaz akar kanlı yaşlar,Aksa gerek şimden gerü.
 
Yunus Emre
 

Aşk
İşidin ey yârenler
Kıymetli nesnedir aşk
Değmelere bitinmez
Hürmetli nesnedir aşk

Dağa düşer kül eyler
Gönüllere yol eyler
Sultanları kul eyler
Hikmetli nesnedir aşk

Kime kim vurdu ok
Gussa ile kaygu yok
Feryad ile âhı çok
Firkatli nesnedir aşk

Denizleri kaynatır
Mevce gelir oynatır
Kayaları söyletir
Kuvvetli nesnedir aşk

Miskin Yunus neylesin
Derdin kime söylesin
Varsın dostu toylasın
Lezzetli nesnedir aşk

Aşkım galip geldi yüreğim harlar
Aşık olan ar-ı namusu neyler
Behey yunus sana söyleme derler
Ya ben öleyimmi söylemeyince.
 
Yunus Emre
 

Aşık Kendi Kanını

Helal kıldı ma'şuka aşık kendi kanını
Ma'şuk nakşından okur aşk eri Kur'anını

Yardan ayrı olunca asılıp ölmek yeğdir
Aşık kendi bırakır boynuna urganını

Gitmez aşık gözünden hergiz ma'şuk hayali
Nitekim zilha verir Yusuf'un nişanını

Dirlik budur aşıka ma'şuk yolunda öle
Sorarlar ise aydam aşıkın burhanını

Belkıys ile Süleyman aşka düştü bir zaman
İsteyip bulmadılar bu derdin dermanını

Gökteki Harut Marut aşk için indi yere
Zühre yüzün görecek unuttu Rahman'ını

Güzaf görmen siz aşkı kime oğradı ise
Sultanı iltir baştan yitirir hanmanını

Ferhat bu aşk yolunda başın külünge tuttu
Hüsrev Şirin derdinden dosta verdi canını

Leyli'yle Mecnun işi acebdür ( ür ) bu halka
Abdürrezzak terk etti aşk için imanını

Zemane vefaları cefa gelir yunüs'a
Bir doğru yer bulucak fidi kılar canını
 
Yunus Emre
 

"Mü'min olanların çoktur cefâsı,
 Ahirette olur zevk-u sefâsı,
 On sekiz bin âlemin Mustafâ'sı,
 Adı güzel, kendi güzel Muhammed"
                                                   Yunus Emre

Her kim merdane gelsin meydane,
Kalmasın cana kimde hüner var.

Yunus sen bunda meydan isteme,
Meydan içinde merdaneler var.
 
Yunus Emre
 

Kaza kaza indim yere gördüm nefsin yüzü kara
Hümeti yok resul'lere bentlerini bozar oldum

Bu nefs ile dünya fani bu dünyaya gelen hanı
Aldattın ey dünya beni işlerinden bezer oldum

Yunus sordu girdi yola kamu gurbetleri bile
Kendi ciğerim kanıyla vasf-ı halim yazar oldum
 
Yunus Emre
 

Dervişlik aslı cândan geçti iki cihândan
Haber verir sultandan bellidir yad kuş değil

Ey Yunus Hakk’ı bilen söylemez hergiz yalan
İkilik ile gelen doğru yol bulmuş değil
 
Yunus Emre