Bizim Yunus ( Emre)

Vaktinize hazır olun,
Ecel vardır, gelir bir gün.
Emanettir kuşça canın,
Issı vardır, alır bir gün.

Nice bin kere kaçarsan,
Yedi deryalar geçersen,
Kanat çırparak uçarsan,
Ecel seni bulur bir gün.

İşbu meclise gelmeyen,
Anıp nasihat almayan.
Elif'ten be'yi bilmeyen,
Okur kişi olur bir gün.

Tutmaz olur tutan eller,
Çürür şu söyleyen diller.
Sevip kazandığın mallar,
Varislere kalır bir gün.

Yunus Emre'm bunu söyler,
Aşkın deryasını boylar.
Şu yüce köşkler, saraylar,
Viran olur kalır bir gün.

Yunus Emre

Ya elim al kaldır beni. Ya vaslına erdir beni. Çok ağlattın güldür beni. Gel gör beni aşk neyledi

Helal kıldı ma'şuka aşık kendi kanını
Ma'şuk nakşından okur aşk eri Kur'anını

Yardan ayrı olunca asılıp ölmek yeğdir
Aşık kendi bırakır boynuna urganını

Gitmez aşık gözünden hergiz ma'şuk hayali
Nitekim zilha verir Yusuf'un nişanını

Dirlik budur aşıka ma'şuk yolunda öle
Sorarlar ise aydam aşıkın burhanını

Belkıys ile Süleyman aşka düştü bir zaman
İsteyip bulmadılar bu derdin dermanını

Gökteki Harut Marut aşk için indi yere
Zühre yüzün görecek unuttu Rahman'ını

Güzaf görmen siz aşkı kime oğradı ise
Sultanı iltir baştan yitirir hanmanını

Ferhat bu aşk yolunda başın külünge tuttu
Hüsrev Şirin derdinden dosta verdi canını

Leyli'yle Mecnun işi acebdür ( ür ) bu halka
Abdürrezzak terk etti aşk için imanını

Zemane vefaları cefa gelir yunüs'a
Bir doğru yer bulucak fidi kılar canını


Yunus Emre

Ey âşıkan ey âşıkan,
Aşk mezheb ü dindir bana
Gördü gözüm aşk yüzünü,
Yas kamu düğündür bana

Ayruk bize yas eylemez,
Gönlümüzü pas eylemez
Zehi Hak'dan gelen âvaz,
Andan gelen ündür bana

Ayruk bana ben dimeyem,
Kimesneye sen dimeyem
Ya kul ya sultan dimeyem,
Kalsun işidenler tana

Ben bu aşktan ayrılmayam,
Dergâhından sürülmeyem
Bundan dahi gider isem,
Senin ile varam sana

Ol Dost beni viribidi,
Var dünyayı bir gör dedi
Geldim ü gördüm nicedir,
Seni seven kalmaz sana

Kullarına va'deyleyen,
Yarın gün görünem deyen
Ol dostların sevindiği,
Yarının bu gündür bana

Yunus seni din edindi,
Din nedir îman edindi
Aşka bu gün yarın nolur,
İşi nedir önden sana

Aşk eteğin tutmak gerek âkıbet zevâl olmaya
Aşktan bir elif okuyan kimseden suâl olmaya
Aşk dediğin bilir isen aşka gönül verir isen
Aşk yoluna mâl ne olur cân dahi muhâl olmaya
Yunus Emre

Söylememek harcısı söylemeğin hasıdır
Söylemeğin harcısı gönüllerin pasıdır
Gönüllerin pasını eger sileyim der isen
Şol sözü söylegil kim, sözün hülasasıdır
“Külli Hak” dedi Çalap, sözü doğru desene
Bugün yalan söyleyen erte utanasıdır
Cümle yaradılmışa bir göz ile bakmayan
Hakka müderris ise hakikatte asidir.

Bir Kez Gönül Yıktın İse

Bir kez gönül yıktın ise
Bu kıldığın namaz değil
Yetmiş iki millet dahi
Elin yüzün yumaz değil

Bir gönülü yaptın ise
Er eteğin tuttun ise
Bir kez hayır ettin ise
Binde bir ise az değil

Yol odur ki doğru vara
Göz odur ki Hak'kı göre
Er odur alçakta dura
Yüceden bakan göz değil

Erden sana nazar ola
İçin dışın pür nur ola
Beli kurtulmuştan ola
Şol kişi kim gammaz değil

Yunus bu sözleri çatar
Sanki balı yağa katar
Halka matahların satar
Yükü gevherdir tuz değil
 
Yunus Emre

İşitin ey ulular, âhirzaman olmuştur.
Sağ müslüman seyrektir, o da güman olmuştur.

(Yûnus Emre)

Ey bana iyi deyen
Adımı sûfî koyan
Acep sûfî mi olur
Hırka ile tac giyen


Başıma tac urundum
Halka sûfî göründüm
Dışıma hırka giydim
İçim bir kuru kovan


Bu dilim zikir söyler
Gönlüm fesat fikreyler
Hiç böyle mi zikreyler
Hak'kı aşk ile seven...

YUNUS EMRE

“Bu dünya bir gelindir, pembe yeşil giyinmiş,
Kişi yeni geline bakıbanı doyamaz”

YUNUS EMRE

Dağa düşer kül eyler, gönüllere yol eyler, sultanları kul eyler, hikmetli nesnedir aşk.

Ey çok kitaplar okuyan
Sen mi tutarsın bana dak
Okur ise Sırru Ayan
Aşkda oku bir varak                Yunus Emre

Hayıf benim bunca geçen ömrüme,
Dervişlik ne güzel sultanlık imiş,
Hu deyince safa verir gönlüme,
Dervişlik ne güzel sultanlık imiş.
                           Yunus Emre

.........................