Sinif ogretmenligi cok guzel sadece ogrencilerle olsaydik. Velisi ,mufettisi ,atama'ma'si hepsi zor. En cokta vicdan muhasebesi yorar beni. Basarisiz benim yuzumdendir, basarili da ogrenci calismistir basarmisti. Yillardir bir turlu su psikolojiden siyrilamadim. Hele 1 okuturken of of of. İste bizim bransta cocuk bizden cok sey aliyor,bizim cabalarimizla. Bu zor zaten. Lisede genc artik ogrenci, anlatirsin dersi,ogrenci dinlerse alir yoksa kendi bilir. Belli bilgi birikimi ile gelmistir zaten o sinifa. Kimse senin lise ogretmenin kimdi demez herhalde ama ilkokul ogretmenindedir hep suc (!) Suc diye birsey yoktur tabi ama cok duydum buccumleyi.
Aynen öğretmenim, kesinlikle.
Çok severek yapıyorum ben de.
Söylediğiniz her cümle doğru.
Çok değişkeni olan bir iş.
öğrenci,veli, idare,çevre, evrak,pano,döküman, diğer sınıflarla kıyas, sosyal etkinlik,vb.vb.
Belki en önemlisi tayin.
Bu sebeplerden dolayı on beşyıldan sonra asıl branşıma geçmeyi bu sene düşünmeye başladım.
Bu işi çooookkk severek yaptığım halde.
Haa bir de emeklilik yaşını düşününce, acaba 55-56 yaşında böyle enerjik olacak mıyım, şimdi tenefüsümü bile sınıfta geçiriyorum. Çayımı alıp geliyorum, ya pano düzenliyorum, ya da okuması ağır olanlarla uğraşıyorum.