Bu Sorunu Nasıl Aşarım ?

Hocam ortada bir sorun olduğunu sanmıyorum, belki  açılmamış bir iletişim kanalından söz edebiliriz. Bir toplululuğun içine giren bir kişinin kendini topluma benimsetmesi, kalabalığın bireyi kendi içine dahil etmesinden çok daha zordur. Arkadaşlarınızın sizi benimsemleri daha normal olan ve uygun olanıymış, mademki imrendiğiniz o gurubun içine dahil olmak istiyorsunuz,karşı taraftanda herhangi bir tepki görememişsseniz, iş tamamen size düşüyor,iletişim kanalını açacak olan sizsiniz, bunu güler yüzünüzle,yardımseverliğinizle, ikramlarınızla yapabilirsiniz.

Çok doğru söylüyorsunuz kıymetli hocam. Bazen ne yapsan olmuyor. Gözlerin fal taşı gibi gidip geliyorsun. 1-2 kibirli yüzünden kendini açamıyorsun bazen. O yüzden hocamıza derim ki: Keder ile heder etmeyin kendinizi.

Çok doğru söylüyorsunuz kıymetli hocam. Bazen ne yapsan olmuyor. Gözlerin fal taşı gibi gidip geliyorsun. 1-2 kibirli yüzünden kendini açamıyorsun bazen. O yüzden hocamıza derim ki: Keder ile heder etmeyin kendinizi.

hocam açılmam için ellerinden geleni yapıyorlar ama yine de çekingen davranıyorum.of ki ne of.açılıp kaynaşamıyorum pek.ben isterim ki aranan adam olayım... isterim ki derdimi paylaşabileceğim biri olsun

Hocam sizde kaynaşmayıverin ne kaybedeceksiniz ki ya da ne kazanacak, herkes sosyal olacak diye bir kural yok

merhaba dostlarım.
sizden bir konuda görüşlerinizi rica ediyorum.halk eğitimde çalışıyorum şu anda ve işimden memnunum.ama bir sorunum var:arkadaşlarımla yeterincee kaynaşamıyorum.herkes orada kardeş gibi ama ben onların arasına giremiyorum.ne yapmam lazım onların arasına girmek,kardeşleri gibi olabilmek için.

kardeş gibi mi çok mu lazım ?

Şırnak'ın büyük bir okuluna atanmışım. Öğretmenler odasına ilk girenlerden biriyim. Tek tek öğretmenler geliyor, yabancı olduğumdan bir bakıyorlar, 40 öğretmenden 3'ü başıyla selamladı, diğerleri sadece bakmakla yetindi. Her teneffüste yada nöbette birileriyle konuştum, muhabbet ettim. Ayrılalı 7.5 yıl oluyor, çoğunluğuyla hala görüşürüm. O yüzden, ilk adımı atmak toplumdan ziyade bireyin görevidir. Siz görevinizi yaptıysanız da, hala sıkıntı varsa, sorun sizde değil, onlardadır. Akışına bırakın.

Hocam anladığım kadarıyla kendinize ait küçük bir dünyanız var.Eğer bu küçük dünyanızda mutluysanız herşeyi oluruna bırakın derim.Sakın yapmacık davranmayın.Daha mutsuz olursunuz çünkü.Özet olarak kendiniz olun.

hocam açılmam için ellerinden geleni yapıyorlar ama yine de çekingen davranıyorum.of ki ne of.açılıp kaynaşamıyorum pek.ben isterim ki aranan adam olayım... isterim ki derdimi paylaşabileceğim biri olsun

hocam bizler sizi başından beri sıkıntılarınızı da bilen insanlarız,biraz sabredip insanların sizi tanımasını bekleyin,sizde ,bende bir gariplikmi var deyip geri çekilmeyin bırakın oluruna herşey yoluna girecektir,yeniden öğretmenliğe başladınız mı sıkıntılar geçtimi hocam,

2009da cizreye atandım ve çok kalabalık bir okuldu.öğretmenler odasına girdim bir arkadaş kime bakmıştınız dedi.öğretmenim ben dedim.öğretmen olduğuma kimse inanmıyordu.yaşımdan küçük gösteriyordum.bir tane zümrem dışında kimse hoş geldin dememişti.cuma günü genç yakışıklı bir delikanlı geldi hoş geldiniz dedi kendini tanıttı.ben şoklardayım.bir insan evladı hoş geldin dedi diye
sonra zaten eşim oldu bu konu ayrı detaya gerek yok
sonra yavaş yavaş ben gözüme kestirdiğim arkadaşlarla konuşmaya başladım.şu an gerçek dost dediğim insanlar hep o okuldan arkadaşlarım.
daha sonra gittiğim okulda da aynı problemler oldu.ama artık alıştım bu duruma.konuşkan olduğum için bi şekilde muhabbet kuruyorum.
biraz öz güven lazım sanırım.

Bazı yerlerde belirli çemberler oluşturulmuş (aile çevresi, arkadaş çevresi vs.) ve adeta bir zincirin halkaları gibi sıkıca kenetlenmiş durumda oluyorlar. Özellikle medenî denilen büyük şehirlerde bu durum daha da çoğalıyor. Bu çemberi oluşturan halkaları koparıp aralarına sızmak genellikle epey zaman alıyor. Çünkü herkes alışageldiği düzenin bozulmasını veya değişmesini istemiyor. Bence çok da önemli değil. Şimdiye kadar arkadaşlık ilişkilerimde resmî oldum ama hemen hemen hiç üzülmedim. Samimiyetin ilerisi ne getireceği belli olmuyor zira...

Herkesin yapisi farkli...Kimi insan cok konuskandir kim olursa olsun herkesle muhabbet kurabilir..Kimi de vardir kolay kolay dialog kuramaz ya da cok fazla empati kurdugundan belki yani tanistigi kisilerle cok fazla samimi olamaz sonucta karsidaki insani tanimiyor ve huyunu suyunu bilmiyor.belki rahatsiz olacak bilinmez..O yuzden boyle durumlarda aceleye erek yok..Zamana birakin..Karsidaki insanlari tanidikca ve onlarda sizi tanidikca bazi seyler daha da yoluna girecektir..
Gerci ben de cok cabuk kaynasamam kimseyle..Cok zor alisirim..Zor guvenirim...Ama sunu gordum ki illaki cok cevrem olsun demeyeceksin.cunku cok cevre =cok sorun demek..cevrenizde getcekten guvenebileceginiz insanlar olsun ama az olsun yeter..
Yetisme tarzi,yetistigi cevre de etkili...Ne biliyim esim mesela cok cabuk kaynasir..kayinvalidem bile masalah mahalledekileri benden iyi taniyor..gerci ben calisiyorum aksamdan aksama evdeyim kimseyi gormuyorum ama kayinvalidem yeni tanistigi biriyle yarim saate varmaz karsisindakinin soy kutugunu cikarir.. Gerci sulalecek oyleler..hepsi oyle hemen kaynasiyorlar,konusmayi cok seviyorlar..bende tam tersi...cok konusmayi sevmem...

Kisacasi cok takmayin kafaya..illaki kaynasacaksiniz diye birsey yok...Hayata olumlu bakin,olumlu dusunun...

Güleryüzlü ve esprili olmaya çalışın.Diğerlerinin kişisel özelliklerini tanımaya çalışın.Kendi yaşantınızdan daha fazla anlatın ki sizi daha fazla tanısınlar.Küçük ikramlarda bulunun.Bir ajanda tutun ve ilgilendiğiniz,yaşadığınız olayları yazın ve gerektiğinde konuşma malzemesi olarak kullanın.Güncel olayları takip edin.Giyim tarzınızı tekrar gözden geçirin.Onlarla daha fazla sohbet etmek için çaba harcayın.
Bütün bunlar işe yaramıyorsa kendi haline bırakın ve umursamayın.Hiçbir şeyi takıntı yapmadan yaşantınıza devam edin.

Günlük seferber olmuş arkadaşımız için. Bundan önceki okuluma atandığımda seminer döneminde kapsamlı bir kahvaltı geleneği varmış ancak kahvaltı sırasında herkesin yeri belli, bir masada oturan grup bir de sehpalarda 3-5'er oturan diğer gruplar. Doğal olarak ben de sehpada başladım kahvaltıya. İnsanların sizi tanıması için zaman tanımak doğru ancak gruba girmek isteyen sizseniz, siz grup üyelerini tanıma, kiminle ne konuşacağını bilme konusunda sorumlusunuz. Kim espriyi sever, kim spordan konuşur, kim cidi konulardan hoşlanır gibi. Ben bahsettiğim okulumda 3,5 yıl çalıştım ve hasbel kader öğretim yılı içinde başka okula tayin oldum. Onlarca öğretmen arkamdan salya sümük ağlıyordu ama ağlama faslını başlatan bendim. Bu okulumda 6.yılım. Ne öyle bir samimiyet ne de gidenin ardından gözyaşı dökme var. Sözün özü beraber çalıştığın kişileri tanımak ve ortak noktalar yakalmaya çalışmak işin sırrı olabilir. Eğer frekanslar tamamen farklıysa tamamen uzak durmak da sizin için doğru olandır belki de.

bugün müdürüm kasıyorsun kendini çok dedi.ev dışında hatta evde bile misafir geldiği zaman rahatsız hissediyorum kendimi.bu sorunu aşmam için ne yapmam lazım ?

merhaba dostlarım.
sizden bir konuda görüşlerinizi rica ediyorum.halk eğitimde çalışıyorum şu anda ve işimden memnunum.ama bir sorunum var:arkadaşlarımla yeterincee kaynaşamıyorum.herkes orada kardeş gibi ama ben onların arasına giremiyorum.ne yapmam lazım onların arasına girmek,kardeşleri gibi olabilmek için.

Bence, icten olmak, on yargisiz olmak, gercekten iyi niyetli olmak, durust ve iyi bir dinleyici olmak , karsinizdaki insanlar da bu ozelliklere sahipse ve layiksa sizi sevilen biri yapacaktir. Bir de bilmem katilir misiniz fikrime; maneviyati gercek Hak sevgisiyle doldurup, iyi biri olmaya gayret ettiginizde; sihirli bir seyler oluyor ve hem siz herkesi cok seviyorsunuz, hem herkes de sizi cok sevmeye basliyor bence

Ömür denen yolda, düz mesafeler kat etmekteyken bazen yokuşlar tırmanmak düşüyor payımıza. Bazen acı, bazen gözyaşı, bazen de mutluluk düşüyor paya. Hepsini hazmetmek kolay değil.
Sizin neden dalgalandığınızı, neden çalkalandığınızı bilmiyoruz. Sanırım en iyi çözüm, hayata bakış açınızı değiştirmek, beklentili olma alışkanlığınızdan sıyrılmak, zihninizi arındırmak ve bir de maneviyatınızı derinleştirmek. Bunu sağlayacak adımı atmak sizin elinizde öğretmenim. Eğer bu adım psikojik bir destekle olacaksa bunu yapın.