Bugün Hayat Sana Ne Öğretti?

açlıkla terbiyenin zor olduğunu

Duanın gıda kadar ihtiyaç olduğunu

Ramazanın insan hayatını disipline ettiğini ve insanı silkeleyip kendine getirdiğini...

güzel güzel sabretmeyi...

yoruldugumu bır kez daha anlamamı sagladı.

Mantığımı ön plana çıkartmak.
Duygularımı arka planda bırakmak.

zamanında uyu da artık.tabi ne kadar öğrendim meçhul.

kafanda 1000 tane senaryo yazsan da 1001.nin olduğunu öğretti.

Merhametli olmanın hayatımıza anlam kattığını

Amerika’da bir üniversitede
Profesör derse şöyle başlamış:

- Düşünün ki bugün dünyanın son günü.
Yarın bu saatte her şey bitecek.
Kurtuluş şansınız yok.
Bugün ne yapardınız ?

Ögrenciler tek tek yazmaya başlamışlar..

- İbadet eder, ALLAH'tan günahlarımı affetmesini dilerdim.
- Tüm sevdiklerimle vedalaşırdım.
- Ailemle vakit geçirirdim.
- Anneme ve ya babama giderdim.
- Arkadaşlarımla yarım saat eski günlerdeki gibi basket oynardım.
- Barbekü partisi yapardım.
- Sevgilimle son ana kadar sevişirdim.
- Tüm sevdiğim yemekleri yerdim.
- Yatar uyurdum.
- Ormanda son defa dolaşırdım.
- Güneşin doğuşunu ve batışını son defa seyrederdim.
- Akşam yıldızları seyrederdim.
- En sevdiğim yemeği hazırlar, tüm sevdiklerimi akşam yemeğe davet ederdim.
- Piknik yapardim.
- Hayatta en çok gitmek istediğim yere gider, orada ölümü beklerdim.
- Üzdüklerimi arar, özür dilerdim.

Hoca bütün hepsini tahtaya yazmis.
Sonra gülerek sınıfa dönmüş ve demiş ki:
- Bunları yapmak için dünyanın son günü olması şart mı ?..”

Bu dünyada mutlak mutluluğun olmadığını.

Ne ekersen onu biçeceğini...

ÖNCE KENDİ ÇİZGİNİ UZAT (Mutlaka Oku)...

Öğretmen sınıftaki zeki fakat kıskanç öğrenciye :

“Niçin arkadaşlarını çekemiyor, onların yaptıklarını bozup kavga ediyorsun?” diye sordu.

Öğrenci, bir süre düşündükten sonra,

“Çünkü onların beni geçmelerini istemiyorum” dedi. “En iyi ben olmalıyım. "

Öğretmen, masasından kalktı, eline bir parça tebeşir aldı ve yere 15 cm. uzunluğunda bir çizgi çekti, kıskanç öğrenciye bakarak,

“Bu çizgiyi nasıl kısaltırsın?” dedi.

Öğrenci bir süre bu çizgiyi inceleyip içinde çizgiyi birçok parçaya bölmek de olan birkaç yanıt verdi.

Öğretmen, yanıtları kabul etmedi ve yere ilkinden daha uzun bir çizgi çekti.

“Şimdi birinci çizgi nasıl görünüyor?” diye sordu.

Öğrenci utana sıkıla,

“Daha kısa” diyerek başını öne eğdi.

Öğretmen bu yanıt üzerine öğrencisine unutmaması gereken şu öğüdünü verdi:

- Bilgini ve yeteneklerini artırarak kendi çizgini uzatman, rakibinin çizgisini bölmeye çalışmandan daha iyidir .

Kırılıp da kırılmamış gibi davranmak çok zor bir şey. . .